Chapter 5.

23 1 0
                                    

Date Published: June 25, 2020

CHAPTER 5.

CHAIN'S POV

Tapos na ang meeting ng mga magkaka-group at pinauwi na kami ng professor. Inaayos ko 'yong gamit ko nang lumapit si Margarette sa'kin.

Natapos naman 'yon ng matiwasay kahit na from time to time ay nag-aaway silang magkapatid. Worst, pinapapili pa nila ako kung sino an kakampihan ko.

Everytime na nangyayari 'yon ay hindi ko na lang sila pinapansin dahil ayokong madamay sa away nilang magkapatid.

"Zero, gusto mong sumama? Kain tayo." Pag-aaya niya. Hindi ko siya nilingon at pinagpatuloy pa rin ang pag-aayos sa gamit ko.

"I'm not interested." I answered her coldly. Umalis na ko mula sa harapan niya. May narinig akong yabag ng paa na para bang sinusundan ako.

"I said, I'm not interested, Margarette." Sabi ko pa habang hindi pa rin siya nililingon.

"But Zero, I want to know more about you as your new friend." Sagot niya at niyakap ako sa braso. Napahinga ako ng malalim at pinigilan ang sarili kong sigawan siya.

"Damn. Fine. Let's eat so that you're not going to fucking annoy me anymore." Mariing saad ko at natuwa siya.

~~~~

Nandito kami sa kainan na sinasabi niya at hinihintay ang mga in-order namin. Nakita kong tuwang-tuwa siya ngayon.

"Why are you so happy? You're too weird." I commented at her. There's nothing to be happy about here though.

"Because I'm with you. That's why I'm happy." She answered me then I just sighed again. That's too weird, really weird.

"Ano 'yung mga hobbies mo?" Tanong niya. She's really making an effort to know me more, huh. I love her efforts.

"Writing poems, hating and shouting at people around me." Simpleng sagot ko at natawa siya ng mahina.

"Pabasa ako ng mga sinulat mong poems." Umiling ako. "No. It's not allowed. No one is allowed to read it." Except mom.

Mom is the only one who appreciates it and no one else. And also of course, Pain. But I'm more comfortable with mom than him though.

"Okay. Pabasa mo na lang sa'kin kapag tapos na. Hihintayin ko 'yan." Sabi niya at tumingin ulit sa phone niya.

"Fovorite color?" - Margarette.

"Blue and white."

"Bakit?" Kumunot ang noo ko dahil sa tinanong niya. "Because that's the color of the sky." Simpleng sagot ko sa kaniya.

"It's very calming whenever I saw those colors and especially the sky." Napatingin ako sa labas at sa kalangitan.

"Sa bagay, ang sarap nga niyang titigan. Kaya pala lagi kang nasa rooftop eh." Komento niya naman.

Love, Lies, and Regrets (HOP Series #7)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon