Harry ile Helena Potter ve Felsefe Taşı (Askıda)

Birinci Bölüm - Dursley'lere Gelen Mektup

Süt kavanozlarını koymaya gelmişti Mrs Dursley. Kapıyı açtı, kavanozları eline aldı ve yerde gördüğü şey karşısında çığlık attı.

İki uyuyan bebek vardı kapının önünde yanlarında da parşeömenden koparılmış bir not.

Mrs Dursley notu eline aldı, evirip çevirdi. Nasıl bir saçmalık olduğunu anlayamadı bunun. Katlanmış notu açıp okudu.

Sayın Mr ve Mrs Dursley,

James ve Lily Potter dün Cadılar Bayramı gecesinde Lord Voldemort tarafından öldürüldıü, Karanlık Lord bu cinayet gecesinde Harry'i öldürmeye çalışırken bilinmeyen bir nedenden dolayı kendisi de kayıplara karıştı -ki öldüğü sanılıyor- bunun sonucunda da ikisinin alnında da görebileceğiniz gibi şimşek şeklinde bir yara izi oluştu.

James ve Lily'nin ölümü Harry ve Helena'yı anne babasız bıraktı, bu yüzden Harry ve Helena'yı 17 yaşlarına gelene kadar kendi çocuklarınızmış gibi büyütmenizi, Hogwarts'a başlayacakları yaşlarına (11) gelene kadar onları bizim sihirli dünyamız hakkında bilgilendirmenizi sizden istiyorum. 

Ayrıca Lily, Harry ve Helena'yı kurtarmak için kendisini feda etti ve bu anne sevgisi sayesinde bir tılsım oluştu, bu tılsım ikizler 17 yaşlarına gelene kadar Privet Drive Dört Numara'da evi koruyacak, 17 yaşlarını tamamladıklarında ise tılsım çözülecek ve eğer Karanlık Lord geri dönerse neler olacağını düşünmek bile istemiyorum.

Saygılarımla,
Albus Dumbleore.

Mektubu okuyan Mrs Dursley'nin gözünün önünden kardeşi ile ilgili bütün anıları geçti, yüreği acı ile burkuldu, az da olsa severdi kardeşini ama hayatı boyunca kıskanmıştı onu, anne ve babası hep ailelerinde bir cadı olduğu için onu takdir ederdi, Petunia ise her anne ve babasının takdirinde daha çok kıskanırdı Lily'i.

''Vernon!'' diye bağırdı.

İçeriden kocaman bir posbıyığı olan, neredeyse boyunsuz bir adam geldi. Adam'ın gözü mektuba takıldı.

''Ah yine mi fatura?'' dedi Mr Dursley her ne kadar karısının faturayı açıp okumasını tuhaf bulsa da.

Daha sonra onun fatura olmadığını fark etti.

Mektubu karısından alıp okudu. Bitirdiğinde hem şaşkındı hem de kızgın.

''Ne demek oluyor da onları kendi çocuğumuz gibi büyütecekmişiz?! Yetimhane diye bir yek yok mu sanki?!''

Derken kafasına onların tek akrabaları oldukları için seçildikleri dank etti. Talihsizliğin de  bu kadarıydı, şimdi iki ucube çocuğa bakmak zorundalardı. 

Vicdanı onları evlenine almasını söylüyordu, hayırlı bir iş yapayım bari deyip vicdanını dinledi. Biraz düşündü Mektubunu katlayıp cebine koydu. Anlık öfkesi geçmişti.

''Merdiven altında uyuyabilirler sanırım Petunia.''