SEN

...

Zaten herşey boktan gidiyodu, sende giderek sadece eşlik ettin. Değişen çok bir şey olmadı yani...
Aslında bakarsan seni unutmadım değil. Çünki insanlar unutulur acılar fosilleşir. Acım baki, acım beş yıldır maaşına zam bekleyen bir özel sektör işçisi, beş çocuklu... Şuan ki sana dair merak ettiğim yüzlerce şey var. Saçının rengi aynı mı mesala? Severdin patlıcan morunu, kızıl kestaneyi, viyoleyi... peki ya kokun... Kokun aynı mı hala? Hala karamel mi kokuyosun buram buram yada bahar çiçeklerini takıyor musun yine iki göğüsünün tam ortasına? O çiçekler şimdi hangi adamların burunlarına yardım ve yataklık ediyor? Kaç adama girdi yatağına, kaç adamı terk ettin benim gibi, kaç küfür yedin yada kaç kez küfrettin? Sen hiç terk edildin mi peki? Sanmıyorum çünki sen terk etmek için yaratılmıştın biz acizlerse hep seni beklemek için... Gözlerin... Hala aynı renkteler mi? Bana baktığın gibi mi bakıyorsun herkese yoksa ben de artım herkes gibi miyim Nazım'ın deyişiyle? Nâzım ki Piraye'sinden geçmiş, ben geçememişim senden o ayrı mevzu,
Neyse...

Bir gün oğlumun elinden tutup sana getireceğim ve diyeceğim ki; " Bak oğlum, bu kadın sen doğmadan önce ölen annen."