Mezunlar Derneği (Kitap Oldu)

Güzel Bir Haber

Yıllar önce, 3 yıldan fazla oluyor, Mezunlar Derneği'ni yazmaya başlarken kendime "Ne yapıyorsun? Bu nasıl olacak şimdi? Hiç senlik bir konu mu bu?" deyip duruyordum. Emin olmadan yazmaya başladım ama aklıma gelen kurgu yazılmayı talep ediyordu, kendimi tutamadım. 30. Bölümü yayımlarken başında da yazmıştım, bu kurgunun konusu hiiiç benlik değildi. Anneler, bebekler, kayıp geceler falan filan... Böyle beynim bana zank zank "klişe!" diye bağırıyordu. Ama sonra dedim ki; bu klişeyi bir de ben yazayım, bakalım başka bir şeye evriltebilecek miyim? Amacıma ulaşıp klişeler zincirini kırabildim mi? Onu bilmiyorum. Bunun takdiri okuyana kalmış. Ama bundan daha değerli bir şeye ulaştığımı düşünüyorum. Mezunlar Derneği ile ilgili aldığım yorumlar aslında amacımdan ötesine ulaştığımı gösterdi bana. Naif, insanın içini ısıtan, tebessüm ettiren bir kurgu olduğu söylendi. Daha da önemlisi, umut verdiği... Tek bir kişinin hayatına dahi böyle dokunabildiysem ne mutlu bana! Çünkü ben de Mezunlar Derneği'ni yazarken umutla doluyordum, mucizelere inanıyordum. Ortada Mezunlar Derneği'nin kurgusu bile yokken gerçekten canımın sıkkın olduğu günler oldu, o zamanlar kendime anne karnındaki bebeği hatırlatırdım. Nasıl bir mucize olduğunu... Olasılıklar sonsuzken, her aşaması zorluyken dünyaya gelmeyi başaran bebeği... Yani bizi, hepimizi, mucizeyi gerçekleştirip nefes alan bizleri! Mezunlar Derneği'nin çıkış noktası benim aradığım umut oldu. Şimdi tahmin edersiniz ki Mezunlar Derneği'nin umut verdiğine ilişkin yorumlar okumak beni çok mutlu ediyor, yazdığıma inanmamı ve güvenmemi sağlıyor, beni cesaretlendiriyor. 

Bu kurgunun benim için ne kadar değerli olduğu aşikar... Ve Mezunlar Derneği'yle bir hayali daha gerçekleştireceğiz. Bu sefer benim hayalimi... Kaç kez kendi yazdıklarımı bir kez olsun saman kağıdında görmeyi hayal ettim, bilmiyorum. Yazdıklarımı sadece bir kişinin, o da ben, okuduğu günlerdi. İhtimal vermiyordum ama yine de hayaldi işte, insanın aklından çıkmıyordu. Hayalim gerçekleşecek gibi oldu oldu, sonra aaa olmadı. Yani Özge de diyordu galiba, olmayacaksa olmasın ama olur gibi yapıp umut vermesin diye... Aynen öyleydi. Hayal kırıklığına uğramaktan yorulduğum için bu kez ihtimal vermiyordum. Hiç kendimi kaptırmadım bu düşünceye, yani Mezunlar Derneği'ni elimde kitap olarak tutma düşüncesine... Hep açık kapı bıraktım. Ama galiba sanırım bu sefer oldu! Yani baskıya verildiği haberi bana ulaştığına göre oldu? Hala inanamıyorum, hala açık kapı bırakıyorum ama galiba Mezunlar Derneği kitap oldu!
Bunu sizinle de paylaşmak ve teşekkür etmek istedim. Çünkü bu cesareti buluyorsam bunun sebeplerinden biri de Mezunlar Derneği'nin umut verdiğine ilişkin yorumlardır. Hayatınıza böyle güzel dokunabildiysek ne mutlu bize!