my love / taekook ✔

ama sürprizlerimi hep jimin yedi

Yavaş yavaş kendime gelirken, yanaklarıma vurulan hafif tokatlarla açtım gözlerimi. Taehyung'un dizlerindeydi başım. Güzel bir rüya görmüştüm, sevgiliydik. Neden burada uyuyakaldığımı sorguladım yüzüne boş boş bakarken.

"Jungkook? İyi misin?" Hafif doğruldum.

"İyiyim de neden uyuyakaldım ki, kahvaltı hazırlayacaktım ben." Aniden ayaklanmaya çalışmıştım fakat beni yanına oturtmuş ve şuan tehlikeli derecede yaklaşmıştı.

"Uyuyakalmadın ki. Bayıldın." Dudaklarını birbirine bastırıp gülmemek için direnirken, ben anlamaya çalışıyordum.

"Bayılmadım ki. Rüya gördüm ben hatta. Sevgiliydik."

"Rüya değildi ki." Üstüme gelebileceği kadar gelmiş ve koltukta adeta üzerime çıkmıştı. Rüya olmadığını söylediğinde tam ağzımı açmıştım ki kapatması bir oldu dudaklarıyla. Neye uğradığımı şaşırsam bile gözlerimi kapatıp kendimi ona bırakmış ve tadını çıkarmıştım. Dudaklarımız ayrıldığında burnuma bir öpücük kondurdu ve beni kucağına çekti. Bacaklarım iki yana açık bir biçimde bacaklarında oturuyor ve bu anın gerçekliğini sorguluyordum.

"Sevgilimsin." dedi gözlerime bakarak derin sesiyle. "Sevgilimsin dediğimde bayıldın." Tanrım yine rezil olmuştuk. Bir dakika bir dakika! Sevgili miydik?!

"Sevgili miyiz? Sen hasta değilsin değil mi? Niye ki, neden yani? Nasıl ya! Nasıl olur bu sen ben senelerdir biz olamadık. NE! Sen sevgilim mi oldun benim şimdi? Peki yaptığın onca şerefsizlik ne olacak?" Başımı göğsüne gömüp gerizekalı gibi tepinmeye başlamıştım.

"Ah! Kookie rahat dur, hareket etme." Tanrım heyecandan ölecektim ama bu çocuk bana hareket etmememi söylüyordu. Tepinerek kasıklarına çıktığımı ise kalçalarımın hemen altında hissettiğim sertlikle anlamıştım ve o an bedenim kaskatı kesildi.

"Hissediyor musun?" dedi kollarını belime sararken.

"Ay bana mı kalktı bu şuan?" Dün geceden beri yaşadıklarım tamamen gerçekti.

"Ay sana kalktı." Kahkaha atarken elleri belimde yaramaz yaramaz dolanıyordu.

"Şş sakin ol tavşancık. Şimdi ne yapıyoruz biliyor musun? Sen üstümden kalkıyorsun, ben banyoya gidiyorum. Sen de ben çıkana kadar kahvaltı hazırlıyorsun. Tamam mı?" Can sağlığım için kesinlikle böylesi harika bir fikirdi. Onayladıktan sonra gözlerim alt tarafına kayarak üzerinden kalktım. O ise bir süre banyoda kaldıktan sonra sonunda hazırladığım sofraya gelmişti. Sessiz bir kahvaltıdan sonra salona geçtiğimizde artık aklımdaki soruları sormam gerekiyordu.

"Yıllardır peşindeyim. Neden birden bire?" Bakışlarını yere indirdi ve kulakları kızarmaya başladı.

"Şey ben aslında yani. Yeni olan bir şey değil sana olan sevgim. Farkında değildim. Yeni fark ettim."

"Nasıl fark ettin peki?"

"Yanında kimseyi görmeye dayanamıyorum mesela. Asosyal ol demiyorum tabi ama temas edince biri seninle, parçalamak istiyorum o kişiyi."

"Kıskanıyorsun beni sen o zaman?"

"Evet Kookie. Kıskanıyorum. Hep kıskandım, çocukken de kıskandım şimdi de. Ama şimdi duygularımın ne olduğunun farkındayım. Kaçtım çünkü nasılsa yine bana yapışıyordun. Ama son günlerde gidersin diye çok korktum." Şimdi tekrar bayılacaktım. Dizlerim titreyerek yanına gitmiş ve başını kaldırmadığı yere, dizlerinin önüne çökmüştüm.

"Senden giderim diye mi korktun? Sen beni seviyor musun sahiden şimdi?" Dizlerine koyduğum ellerimi tuttu ve "Evet." dedi. "Artık kaçmak yok. Gitme tamam mı hiç. Seviyorum seni çok."

"Ama sürprizlerimi hep Jimin yedi."

"Özür dilerim. Affedersen her sabah ben sana sürpriz hazırlarım. Affetsene hadi nolur." Dudaklarını büzmüş benden af dileyen bir Taehyung ile ilk kez karşılaşıyordum.

"Zor ama sözünü unutmazsan belki affederim." Beni yanına çekerken gülümsedi.

"Unutmam." dedi ve dudağıma minik bir öpücük kondurdu. Sonra minik öpücük kocaman bir öpüşmeye dönüştü. Dudaklarımız ayrılıp gözlerimi açtığımda ise, bana ayakkabısını fırlatmaya çalışan annem ve kapıda bir yandan elindeki çantayı, diğer yandan annemi tutmaya çalışan babamla karşılaşmıştım.

Taehyung ise çoktan arkama saklanmış dua ediyordu...

itiraf: bu fice özen göstermiyorum ilk yazmaya başladığım andan beri. içimden gelmiyor😑