Hi ako nga pala si Herra Michelle P. Lucena simpleng babaeng naghahangad na maging close kay crush. Haysst.
Pero i think impossible.
Bakit?
Masyado siyang mataas para abutin?
Masyado siyang mahirap lapitan.
Kaya hinahayaan ko na lang yung puso ko kahit alam kong nagtitimpi na siya.
Puso: eh pano ang sakit kaya ng lagi na lang ikaw ang ipinagtataniman ng sama ng loob.
Utak:kasi wala kang alam! Wala kang alam gawin kung hindi magmahal palibhasa wala kang utak kaya ang engot mo!
Puso:wag ka nga mangialam. Atsaka makasabi ka ng wala akong utak bakit ikaw marunong ka ngang magisip pero di ka marunong magmahal! Wala ka kasing puso!
Spinal chord: huhuhuhu. Wag na kayong magaway. You both existed for a reason and that reason is to help Mich in her decisions in life! Atsaka nandito kami nila ugat para pagdugtungin kayong dalawa. Kung wala si utak hindi tayo mabubuhay puso. At ang tao namang walang puso ay mamumuhay sa mundo ng kasakiman kaya tama na. Ajujujujuju.
Utak and puso: hmp. Bahala siya!
Spinal chord and veins: uwaaa.
Back to reality na realize ko na ang weird pala ng organs ko kaya naisip ko na pumunta na lang sa garden ng school since 6:30 am pa lang naman and 8:00 am pa naman start ng class ko so i still have more time.
Haay. How i wish mapansin niya rin ako. Hiling ko habang nakasandal sa puno ng paborito kong prutas. Punong pinagsusumbungan,pinaglalabasan ng inis at punong kasama kong tumanda na naabutan ko pang lumaki.
Ang puno ng alatiris.
.
.
.
.
Hindi ko na napansin ang oras dahil sa pagiisip ko ng malalim.
Pero may isang bagay akong napansin.
Parang
.
.
.
.
Parang may boses?
T-teka? May kumakanta ba sa kabilang side ng mahal kong puno?
At sa hindi inaasahang pangyayari ...
Si Harold Mikael L. Dela Vega ang taong nasa kabilang sids ng puno ng alatiris na to.
"Miss." Haay. Ang gwapo mo talaga. Hmmm. Medyo may pagitan na tayo sa isat isa pero amoy ko pa rin ang signature scent mo. Hmmm. Mapapakanta ka tuloy ng .
Amoy na amoy. Is it real? Is it real? Nes-
"Miss?" At bumalik na ako sa totoong mundo. Sa mundo ng realidad.
Haay.
"Hm?" Tanong ko.
"Miss sorry ah. Napansin ko kasing tulala ka kanina. Naisip ko lang na baka may problema ka?" Sagot niya.
"Ako may problema? Wala naman akong problema ahh. " sagot ko with matching pa cute.
"Herra Michelle P. Lucena nga pala"
"And im-" hindi ko na siya pinatapos at ako na ang nag tuloy ng sasabihin niya.
"Harold Mikael L. Dela Vega we're batchmates right?"
"So you know me pala. Uhm. Friends? " tanong niya.
Siempre di ko na pina tagal at ngayon friends na kami. Wohoo!
~~~~~
Makalipas ang ilang buwang pagiging close . Heto na ang araw na pinakahihintay ko.
Kahapon kasi sabi niya may aaminin daw siya sa akin ngayon...
Heto na. Palapit na siya.
"Besy." Tawag ko sa kanya.
"Yes?" Tanong naman niya
" may gusto ka ba sa akin?" Deretsahang tanong ko sa kanya.
"Wala bessy." Sagot niya.
"Huh? Eh anong aaminin mo sa akin bessy?" Tanong ko
"Bakla ako bessy." Pagka sabi niya nun parang tumigil sa pag function ang organs ko at parang sabay sabay nagsabing.
Organs: anak ng Sheyt na malagkeyt. Wag mong dibdibin mich may back bone ka pa!
Narrator: next time kasi wag masyadong mag assume teh x
.
.
.
.
.
.
.
.
.
~the end .
***************************
Sensya mga pare kung korny xD
BINABASA MO ANG
Bakit Di Ka Crush Ng Crush Mo?
Krótkie Opowiadaniastoryang napakamais pero para sa mga badtrip dahil di sila crush ng crush nila. dahil sa storyang to.... lalo kayong maiinis xD
