Sabahları sadece güneş ışığıyla uyanmak isterdi geç kız. Gecenin boğucu havasından, aydınlığa uzanmak gibi... Yaşadıklarının hayatındaki o kara lekelerini silmeyi isterdi mesela. Ya da sadece bulutlarda yaşamayı...
Yine böyle kavurucu ve bunaltıcı, canından bezmiş bir sabaha uyandı Flora. Geceleyin olanları hatırlamak istemedi. Hatırladıkça kahroluyor, kendinden geçiyordu. Kesinlikle unutup hafızasından silmek istediği bir şey olduğu kesindi. 21 yaşında olmasına rağmen o yaşına kadar yaşadıkları sanki onu 40 yaşındaki bir kadına dönüştürmüştü. Çok ağırlık vardı omuzlarında, taşıyamıyor, arada sırtlanıyor ama yine de düşürüyordu tüm o yükleri... Her gün sırtlanmaktan yorulmuş ,bitkin vücudu artık "pes et" diye bağırıyordu. Ama sırf annesi üzülmesin diye direniyordu. Ne vardı sanki annesi babası ölünce başkasıyla evlenmeseydi? Ama annesine de hak verdi sonra... Annesi bir süre sonra kendini yalnız hissedince elbet birini bulucaktı, buldu da dedi Flora... Ama niye bu adam?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FLORA
RomanceKalbini çalacak o kişi, elbet gelecek o kişi... Sen çırpınırken güç bela kurtaracak seni o kişi... Kim olduğunu bilmek güzeldir, ya kendini kaybedersen? Yaşadıkların senden onlarca yıl alır ve, dayanacak gücüm yok derken, birisi çıkagelir... O kişi...
