Πρόλογος

7 2 0
                                    

Ήμουν αρκετά μικρή όταν είχα την πρώτη μου σχέση. Περνούσα ωραία τον πρώτο χρόνο. Μετά άρχισε να γίνεται λίγο αρρωστημένη, πιεστική, αποπνικτική. Προσπαθούσα να περνάω καλά σε αυτή τη σχέση γιατί δεν ήξερα πως μπορώ να την τελειώσω. Ήταν αρκετά απότομος και νευρικός χαρακτήρας και τον φοβόμουν. Στο κάτω κάτω ήμουν μόνο 15. Ήθελε να μου γνωρίσει ένα φίλο του μια μέρα που τον γνώρισε στο λύκειο του και κανονίσαμε να βγούμε να τον γνωρίσω. Ήταν ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο παιδί. Ήταν 18 χρόνων όμως ο τρόπος που μιλούσε και αυτά που έλεγε τον έκαναν 25! Ταιριάξαμε απόλυτα για κάποιο μυστήριο λόγο. Κάναμε υπέροχη παρέα και απολαμβάναμε ο εμάς τον άλλον.
Τον φώναζα Nii-san. Στα ιαπωνικά είναι ο μεγάλος αδερφός. Είχαμε τρελά και οι δύο μας με την Ιαπωνία. Γ' αυτό επέλεξα να τον αποκαλώ στα ιαπωνικά ως αδερφό μου. Τον είχα σαν τον μεγάλο μου αδερφό και αυτός με είχε σαν την μικρή του αδερφή. Με προστάτευε. Με αγαπούσε. Με συμβούλευε. Με βοήθησε να χωρίσω. Προσπαθούσε να τον κρατήσει μακριά μου και όταν αυτός του ζήτησε να μην μου ξανά μιλήσει ποτέ και τον έβαλε να διαλέξει ή εκείνον ή εμένα διάλεξε εμένα. Και έτσι δεν ξανά μίλησε μαζί του. Έδινε πανελλήνιες τότε. Τότε που χαθήκαμε... Όμως ακόμα και αν δεν μιλούσαμε μάθαινα από γνωστούς. Είχα μάθει ότι χώρισε με την κοπέλα που ήταν και τα έχει με άλλη. Έμαθα ότι πέρασε στη σχολή που ήθελε. Μάθαινα... Έμπαινα στο προφίλ του στο Facebook να δω αν είναι καλά. Μου έλειπε... Έλειπε από την ζωή μου...

My favorite love story Where stories live. Discover now