My favorite love story

2. Το Παραδέχομαι! Σε Θέλω!

Μείναμε μαζί 3 ώρες χωρίς να καταλάβω ποτέ πέρασαν. Δεν ήθελα να φύγω! Είχα χάσει τόσα σημαντικά και όμορφα γεγονότα από την ζωή του όλα αυτά τα χρόνια. Όσο τον άκουγα να μου διηγήτε τις εξελίξεις στη ζωή του γι' αυτά τα τελευταία χρόνια μου έδινε όλο και περισσότερους λόγους να τον θαυμάζω! Μεγάλωσε κι άλλο. Άλλαξε! Έγινε άντρας! Τελείωσε τις σπουδές του με επιτυχία και με καλό βαθμό! Αν και δεν είχα καμία αμφιβολία ποτέ για αυτό. Τον αγαπούσε πάντα τον τομέα του. Παρόλα αυτά χάρηκα που το άκουσα. Πλέον είχε μια δουλειά. Μια καλή δουλειά και σε καλή θέση. Όλα στη ζωή του ήταν υπέροχα! Μου είπε ότι αρραβωνιαστικε. Χάρηκα πολύ για εκείνον! Φαινόταν ευτυχισμένο. Αυτό ήθελα για αυτόν πάντοτε. Αυτό του αξίζει. Αφού μιλούσαμε για ώρες ανταλλαζοντας τις εμπειρίες που έχουμε ζήσει έως τότε και καθώς περπατούσαμε προς την στάση του λεωφορείου μου είπε να του ξανά στείλω μήνυμα. Όταν φτάσαμε στη στάση γνώρισε και το τότε αγόρι μου. Με τον οποίο με βοήθησε εκείνος να τα φτιάξω μαζί του τότε.

Τις επόμενες ημέρες φυσικά και του ξανά έστειλα. Μιλήσαμε λίγες φορές με μηνύματα. Μπήκε το καλοκαίρι! Μπήκα στο νοσοκομείο να κάνω μια προγραμματισμένη επέμβαση. Όχι κάτι σοβαρό ώστε να αφορά την υγεία μου. Οπότε δεν είχα και την απαίτηση να έρθουν να με δουν φίλοι και γνωστοί στην ανάρρωση μου. Ήξερα ότι θα περάσω 1 μήνα κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Πέρασαν βασανιστικά 2 εβδομάδες αν και ένιωθα σαν να πέρασαν 2 χρόνια. Μέσα σε 4 τοίχους χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι πέρα από το να δεις βιντεακια στο YouTube και να πεις και καμιά κουβέντα με την μητέρα σου για 1 μήνα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο. Πίστεψε με! Το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχα όσο χρόνο χρειαζόμουν για να σκεφτώ κάποια πράγματα και να πάρω κάποιες αποφάσεις για την μετέπειτα ζωή μου. Είχα ήδη αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν παει άλλο με την σχεση μου.

Μια ακόμα βαρετή και καυτή μέρα με πείρε τηλέφωνο! Ξαφνιάστηκα! Χάρηκα! Χάρηκα πολύ. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο για τον λόγο που με πήρε τηλέφωνο. Θα ερχόταν να με δει! Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ήρθε να με δει μετά την επέμβαση μου. Πέρασα υπέροχα εκείνο το απόγευμα. Δεν ήθελα να νυχτώσει. Δεν ήθελα να φύγει. Μου υποσχέθηκε ότι θα ξανά έρθει όμως. Σύντομα!

Από εκεί και έπειτα μιλούσαμε σχεδόν σε καθημερινή βάση. Με μηνύματα, στο κινητό, από κοντά. Όταν άρχισα πλέων να βγαίνω από το σπίτι, περπατούσαμε με τις ώρες και μιλούσαμε στα μέροι μας. Μου αρεζε να περνάμε απ'τα μέροι που περνούσαμε παλιά. Μου αρεζε να τον ακούω να μου μιλάει. Μου αρεζε η παρέα του. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ακόμα πως ήμασταν πάλι μαζί. Δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι τον έχω πάλι στη ζωή μου. Το μόνο που είχα συνειδητοποιήσει ήταν ότι είχα βρει αυτό που έψαχνα.

Είχε μπει ο Αύγουστος. Έκανε αφόρητη ζέστη, σε σημείο που ο καυτός αέρας σου έκοβε την ανάσα. Ήμουν άσχημα ψυχολογικά εκείνες τις μέρες. Σκεφτόμουν συνέχεια τι πρέπει να κάνω με την σχέση μου. Δεν ένιωθα ότι μπορούσα να παλέψω πια για εκείνη. Ήξερα ότι πρέπει να την τελειώσω όμως δεν το παραδέχομουν. Εκείνος δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα. Είχε και αυτός προβλήματα με την αρραβωνιαστικια του. Τα συζητήσουμε με τις ώρες τους δικούς του προβληματισμούς, τους δικούς  μου προβληματισμούς. Προσπαθούσαμε και οι δύο να σώσουμε κάτι που ήταν ήδη νεκρό.

Οι μέρες πέρασαν. Έπρεπε να το κάνω. Δεν τολμούσα όμως. Δεν ξέρω το γιατί. Ίσως ήμουν αδύναμη. Ίσως φοβόμουν για το αν θα κάνω την σωστή ή την λάθος επιλογή. Ένα βράδυ με παίρνει τηλέφωνο. Ακουγόταν σε άθλια κατάσταση. Μου ζήτησε να βρεθούμε. Ένιωσα την καρδιά μου να γίνεται χίλια κομμάτια όταν είδα σε τι κατάσταση βρισκόταν. Καθίσαμε στο πάρκο και μου είπε ότι χωρίζει. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Δεν ήθελα να του πω κάτι που θα τον πληγωνε περισσότερο, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τον κρατάω αγκαλιά και να του υπενθυμίσω ότι ότι και να γίνει εγώ θα είμαι εδώ για ότι με χρειαστεί. Έκλεψε! Πρώτη φορά τον είδα να κλαίει. Με πονούσε αυτό το θέαμα. Η όψη των ματιών του πλημμυρισμένα από δάκρυα με πονούσε πολύ, ήξερα όμως ότι θα του κάνει καλό να ξεσπάσει. Τον κρατούσα αγκαλιά μέχρι να ηρεμήσει. Αφού πέρασε αρκετή ώρα ήρθαμε σπίτι μου και του έστρωσα να κοιμηθεί εδώ. Δεν θα μπορούσα να τον αφήσω σε αυτή την κατάσταση να φύγει μέσα στο σκοτάδι. Έπεσε να κοιμηθεί και εγώ ξάπλωσα, τον κοιτούσα και σκεφτόμουν κάτι για το οποίο αργότερα ένιωσα τύψεις. Σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να τον κάνω ευτυχισμένο αν ήμασταν μαζί. Δεν ήταν σωστό, το γνωρίζω. Άσχετα με το πως είχαν τα πράγματα δεν ήμουν ελεύθερη ακόμα! Όμως ποτέ δεν είχα ξανά σκεφτεί κάτι τέτοιο για εκείνον! Πάντα ήταν ο κολλητός μου, τίποτα παρά πάνω από αυτό. Αν και πάντα θεωρούσα τυχερή την κοπέλα που είχε δίπλα του. Πάντα ένιωθα όμορφα όταν βγαίναμε και μας κοιτούσαν. Ένιωθα περήφανη που στεκόμουν δίπλα σε ένα τόσο γοητευτικό, έξυπνο, όμορφο, ευγενικό άντρα! Αναρωτιόμουν αν είναι λογικό να τα σκέφτεσαι όλα αυτά για τον κολλητό σου. Σκεφτόμουν μέχρι που με πήρε και μένα ο ύπνος.

Μετά από μερικές μέρες το τελείωσα και εγώ. Το καθυστέρησα πολύ. Όμως κάλιο αργά παρά ποτέ! Την επόμενη μέρα μόλις σχόλασε απ' την δουλειά ήρθε να με δει. Ήμουν χάλια ψυχολογικά. Μόλις με αγκάλιασε απλά ξέσπασα. Τον χρειαζόμουν. Ένιωθα ήδη πολύ καλύτερα που ήταν μαζί μου. Με έκανε να ξεχαστώ. Μιλούσαμε. Γενικά και αόριστα. Καθόμασταν και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Ταξίδευα όταν κοιτούσα τα μάτια του . Σαγηνευτικά, γοητευτικά! Πάντα μου άρεσαν τα μάτια του . Ένιωθα μια ζεστασιά όταν τα κοιτούσα. Ένιωσα ότι κάτι πήγαινε σωστά εκείνη την στιγμή. Κάτι άλλαζε. Ήρθαμε πολύ κοντά. Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να τον φιλήσω! Ήθελα να γευτώ τα υπέροχα  χείλη του. Και εκείνη την στιγμή το παραδέχτηκα επιτέλους μετά από τόσα χρόνια στον εαυτό μου. 'Τον θέλω!'.