Obsessive Waves

Kabanata 4

Kabanata 4
Welcome Back!

Ilang segundo kong ipinikit ang aking mga mata.

The image of the man with purple eyes flashed through my mind. My face heated. Ang puso ko hindi nanaman mapakali na parang kinukurot. Napamulat ako't napahawak sa aking bandang dibdib.

Sino ba ang lalaking 'yon, na kahit sa malayo ko lamang s'ya nakita at ngayon lang ay ganito na ang nararamdaman ko?

I am not familiar with this feeling. I can't determine what feeling is this. This strange feeling is new to me, I never felt this in my entire life. Masyado pa akong inosente para matukoy ang intensidad na nararamdaman ko para sa iisang tao.

Pinalis ko na lamang iyon sa aking isipan, Hindi ko na dapat pa isipin ang lalaking iyon. Hindi ito ang dapat kong inaalala.

Tanaw na tanaw na namin ang napakalaking mansyon ng mga Theodorsson the high end classical mansion na mukhang tinirhan pa ng mga ancestors. Mataas ang gold na gate entrance, may guard house sa magkabilaan nito. Malinis at malawak ang maberdeng Bermuda grass sa paligid ng mansion. May mahabang pathway naman patungo sa entrada ng mansion.

Wala silang kalapit bahay, medyo malayo ng kaunti pero bilang lamang, para silang nasa isang malaking Headquarter kung saan sila lang ang naninirahan.

Punwesto si Tiya Miranda sa harapan ko at hinawakan ang magkabilaang palad ko. Punong puno ng kalungkutan ang kanyang mga mata.

"Hija, alam kong magiging mabuting bata ka dito. Magiging maayos ang buhay mo dito." kagaya ko ay nangingilid na ang kanyang mga luha. Tanging tango lang ang nagawa ko.

"Tatawag ako dito at bibisitahin kita," tumayo na ng tuwid si Tiya at hinalikan ako sa aking noo.

Nasa tanggapan na kami ng napakalaking mansion, may mahigit sampung kasambahay ang abala sa mga ginagawa. Ang isang nasa late 50's at nakapusod paitaas ang buhok na Mayordoma ang lumapit saamin. Iginala ko ang aking paningin sa paligid, hindi ko napigilang mapanganga sa sobrang laki at ganda ng mansion.

It's a classical mansion, The entrance of this stunning mansion has a triple volume hall with a sweeping staircase and glass roof copula. The exquisite floor, ceiling, walls and door. Ang naglalakihang mga lumang portraits at paintings ay nakasabit sa dingding, unang tingin ay malalaman mong mamahalin ang mga muwebles. The expensive vase is everywhere. I love the walls of individual panels for the artwork, In a class by itself.

Ang mayordoma'ng kausap ni Tiya Miranda ay kaagad umalis. Hindi ko napakinggan ang kanilang napag-usapan dahil busy ako sa paghanga sa mansion.

Hindi ko aakalaing sa ganito ako titira ng matagal. Pakiramdam ko tuloy ay mukha akong prinsesa dito pero hindi. Baka maging isa rin ako sa mga kasambahay na gusto ko rin naman. Para may pakinabang sila saakin mula sa pagpapatira dito.

Wala pang ilang minuto ng may dalawang mukhang nasa kanilang 20's ang lumapit saamin. Sobrang puti ng kanilang balat mula ulo hanggang paa, ang sophistikasyon ay nagsusumigaw.

"It's been a long time Miranda. It's nice to see you again." tumingin ang babae saakin at ngumiti, her aura screamed of beauty and sophistication, she has thin lips, wavy long shiny hair and soft facial features. Nakaputi s'yang dress at ang bawat gamit n'ya ay sumisigaw sa karangyaan.

"S'ya si Crisantafiana Villaver, anak ni Clementiana at Dominic." nag-aalinlangang pagpapakilala ni Tiya matapos ang pakikipagbeso.

Sila ang mag-asawang Theodorsson, Celestino Theodrsson at Isabela Marian Theodorsson. Ang kaibigan ng aking mga magulang at nina Tiya Miranda at Tiyo Enrico. Pero bakit parang napakalaki ng agwat nila sa isa't isa kung ganoon?