Philophobia

Philo 1

"Seannah, si Namie" sabi ni ate. Kinakabahan ako sa tono ng boses niya ah! Infairness!

"Bakit ate ? Anong nangyari kay Namie ?" Sabi ko habang binababa ang gitarang hawak ko sa lapag. Nako naman!

"Tumawag yung Mommy niya sa Telephone ngayon-ngayon lang, ano daw ba ang nangyari kay Namie? ayaw daw kumain at lumabas ng kwarto"

Napatalon ako mula sa kama ng marinig ko ang sinabi ni ate. Namie talaga hayyyyynaku.

"Uhh- ate! Puntahan ko lang ah ! Bye ! "

"Sige Ingat ka"

Bumaba na ako at lumabas ng bahay. Naglakad ako papunta sa bahay nila Namie limang bahay lang naman ang pagitan ng bahay namin sa kanila.

Nang makarating ako ay nag-dorbell muna ako.

*Ding-Dong*

Agad namang lumabas si Tita Joyce, mom of Namie at pinagbuksan ako ng gate.

"Tita pwede ko po siyang kausapin?" tanong ko

"Go ahead Iha. Mukhang ikaw din ang kailangan niya"

Umakyat na ako at nagtungo sa kwarto niya at kumatok.

*TokTokTok*

Ayaw buksan

*TokTokTok*

"Hey! Namie this is Seannah. Buksan mo na ang pinto!" sigaw ko

Wala pa ring response !!

Kinuha ko ang duplicate key niya sa ilalim ng carpet sa tapat ng pinto. Kaming dalawa lang ang nakakaalam nito.

Pagkabukas ko ng pinto.

Ang gulat ko nalang ng makitang napakagulo ng kwarto niya at siya ay parang ewan na nakaupo habang ang dalawang braso niya ay nakayakap sa kanyang mga tuhod at humahagulgol.

"Hoy! Best! anong nangyari dito ? Sayo ?" tanong ko. She looks so pale at walang lakas.

"Si....Si Drake! Wa-- Wala na kami! Uhhhhhhhhhuhu!" at mas lalo pa siyang humagulgol.

See? alam ko naman na mangyayari iyon eh. Kasi alam kong wala naman talagang taong kuntento ng ganitong edad. Kaya bakit papasok ka sa isang relasyon na hindi ka naman sigurado.

Sa inis ko ay hinanap ko ang mga bagay na makapag-pa-pa-alala sa kanya ng Drake na iyon. Kunwari sweet pero it's just grrrr. Kumuha ako ng box at dun nilagay lahat ng Letters, gifts etc.

"Ano bang ginagawa mo ? Huhuhu" ramdam ko na siguro nasaktan talaga siya ng sobra kaya ganito siya mag-react pero pwede bang sarili muna niya ang isipin niya ?

Hindi pwedeng wala akong gawin. >.<

Umupo ako at binigyan siya ng panyo. Kinuha ko ang gitara na nakasabit sa kwarto niya at nag strum.

*Strum* *Strum* *strum* *strum* *strum*

♫Mabigat nanaman ang hikbi Parang pelikula♫

♫May kirot at hapdi ang ngiti Pilit kinakaya♫

♫Pwede mo naming gamitin
Ang panyo ko Alam mo yan♫

♫Kahit wag mo nang ibalik Wag lang makita kang nagkakaganyan,
Wag na♫

"Best! Huhuhuhu!!" Iyak niya niyakap ko siya. Wala pa akong experience sa gan'to but all I know is she's hurt.

Hurt, that is the best definition of love for me. Masakit magmahal kaya nga ayoko maramdaman eh.