Roses are Rosie; ChaeSoo Texting

Nine

Uyurken prensesleri bile kıskandıracak derecede güzel olan ilk aşkını izliyordu Chaeyoung.

Jisoo'nun uyurken bile nasıl bu kadar masum ve güzel olduğunu sorguluyordu.

Kendisinden bir kez daha nefret etmişti, kalbi de yüzü kadar kusursuz ve güzel olan Jisoo'yu üzdüğü için.

Gözünden bir damla yaş düştü. Yaş damlasının usulca yanaklarından süzülüşünü hissetti, sanki yanağını yakıyormuş gibiydi yaş damlası.

Belki de kalbindeki harlı ateşin kaynattığı bir göz yaşı damlası değmişti yanağına...

Öyleydi de...

Son kez ilk ve tek aşkına baktı.

"Öncelikle...özür dilerim Kim Jisoo, seni kırdığım ve darma duman ettiğim için, sözümde duramadığım için özür dilerim..."

Yavaş hareketlerle Jisoo'ya eğildi ve yanağına minik bir buse kondurdu.

"Ve teşekkür ederim Kim Jisoo, bana saf sevgiyi ve aşkı ögrettiğin için, bana kendimi özel hissettirdiğin için..."

Gözyaşlarını tutamadı Chaeyoung. Sevdiği kızı uyandırmamak için sessizce ağladı bu gece.

"Şimdi, seni mutlu eden kişiyle mutlu ol sevgilim, sakın o güzel gülümsemeni yüzünden sakınma...ben hep seni izliyor olacağım."

Son kez sevdiği kadını öpmek istedi, yavaşça eğildi ve dudağını Jisoo'nun kalp şeklindeki dudaklarına bastırdı.

Son kez saçlarını öptü, kokusunu içine çekti.

Sonraysa, yazdığı mektunu komidonun üzerine bırakıp camdan dışarı çıktı ve gitti.

Bu gece çok şey yaşamıştı Chaeyoung.

Son kez ağlamıştı, son kez hasret gidermişti sevdiğiyle ve son kez yaşamıştı...