หลังจากที่ฉันขับรถออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว ฉันก้มาอยู่คอนโดฯส๊วนตั๊ว ส่วนตัวที่คุณม๊าซื้อ เอาไว้ให้ฉันกับคิมทันมาพักเวลาเบื่อๆ:( เวลาฉันเบื่อๆหรือเศร้า เหงา บลาๆๆ~ ฉันก้จะมาที่นี้ประจำ เพราะที่นี้เป็นที่ที่ฉันปรดปล่อยเรื่องราวต่างๆ
"ทัน นายพอจะรู้มั้ยว่าเน่อยู่ที่ไหน? หรือที่ที่เน่ชอบๆไป"ผมถามทันเพราะผมก้อยากไปหาเธอ
"อ้อๆ ที่คอนโดฯที่คุณม๊าซื้อไว้ ให้ฉันกับเน่ไปพักเวลาเบื่อๆ เพราะเน่ชอบไปเวลาเหงาหรือเศร้า ยัยนั้นก้มีแค่ที่นั้นที่เดียวนั้นแหละๆ"ทันตอบผมรวดเร็วพร้อมคนใจร้อนอย่างผมจริงๆ
ฉันรู้สึก เป็นอากาศที่คุณป๊าไม่เห็น ไม่สนใจ จะทำอะไรก้ได้ คุณป๊าน่าจะเห็นใจคนเป็นลูกอย่างฉันบ้าง ฉันไม่เข้าใจ
"ก้อกๆๆ"เสียงคนกำลังเคาะประตูหน้าห้อง
ฉันเดินไปดูทีวีส่องหน้าห้องว่าใครมา คนๆนั้นก้คือคนที่ฉันๆไม่เคยที่จะเปลี่ยนใจตัวเองเลยสักนิด
"เธอร์นอล นายมีอะไรมาหาฉันทำไม ใครบอกนายว่าฉันอยู่ที่นี้ ห่าๆ"ฉันถามด้วยความอยากรู้ อยากเห็นๆ
"เปิดประตูให้ฉันก่อน ฉันจะเล่าให้เธอฟังทุกๆเรื่องที่เธออยากรู้"เธอร์นอลอ้อนวอนให้ฉันเปิดประตู ฉันรู้สึกสงสารเค้าจัง เปิดก้เปิด เอาว้ะ!
"ติ๊กๆ"เสียงล็อครหัสประตูเปิด
เธอร์นอล เขารีบโอบกอดฉัน ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวเลยน่ะ ทำอย่างนี้ได้ไง เนี่ยย!!!
"ทำไหม?มาคนเดียวแบบนี้ รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงเธอแค่ไหน ฉันตกใจที่เธอออกมาจากบ้าน ถ้าทันไม่บอกฉัน ฉันก้ไม่รู้ว่าจะหาเธอเจอได้ที่ไหน ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกน่ะ! รู้มั้ย?"เขากระซิบข้างหูฉันขณะกอดฉัน อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า เขาเป็นห่วงฉันมากแค่ไหน?
"เธอร์นอล ฉันไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ แถมโตแล้วด้วย แล้วนายทันบอกนายว่าฉันอยู่นี้หรอ?! ถ้าฉันกลับไปนายทันตายแน่!?" ฉันบ่นๆในตอนที่เขาค่อยๆคลายอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นออกจากฉัน
"เธอนี้มัน...!?"เขาก้บ่นเหมือนกันนั้นแหละ เชอะๆ:(งอลล
"ฉันมันอะไรๆ?"ฉันยื่นหน้าๆไปถามเขาอย่างใกล้ชิดๆ อีกนิดก้จุ้บแก้มเขาแล้ว>/////<
"ก้....แสบบ แถมน่ารักไง:)"เขาเอามือมาเขย่าหัวฉันเบาๆ หัวฉันยุ่งหมดแล้วน้าา#^^
รอยยิ้มของเค้า ทำให้ฉันรู้สึกละลายจากที่ฉันเยือกเย็นมานานน~
"กลับบ้านกันเถอะๆ เดี๋ยวฉันไปส่งยัยตัวแสบของฉันที่บ้านเอง"เขายิ้มแล้วค่อยๆดึงจมูกฉันแล้วดึงไปดึงมาเบาๆ จมูกสวยๆของฉันแบนแย้วว^3^
"ฉันยังไม่อยากไปเจอน้องต่างแม่อย่างยัยนั้นเลยน้า"ฉันบอกเขาอย่างหงุดหงิดดTT
ฉันมองหน้าเขาอย่างเศร้าๆแล้วอยู่น้ำตาที่ฉันอดกลั้นมานาน มันก้ไหลออกมาอย่างไม่ได้ตั้งตัวเย้ยย-0-
"เธอร้องไห้ทำไม ฉันยังไม่ได้ว่าเธอเลยน่ะ เธอก้ร้องซะแหละ"เขาหัวเราะในลำคอ
"นายยังคงไม่รู้ว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน?! กับเรื่องนี้ ถ้าเรื่องมันไม่ร้ายแรงพอคนอย่างฉันที่ไม่เคยยอมใคร จะมาหลบซ่อนตัวหรือมาอยู่ที่นี้ทำไมกัน? เพราะอะไรกัน"ฉันถามเขาพร้อมน้ำตาที่ไม่หยุดๆๆไหลง่ายๆอย่างแน่
"เน่ฟังฉันน่ะ ถึงเธอจะเศร้าจะเหงาแต่เธอยังมีฉันทันคุณอาที่อยู่ข้างๆเธอตลอดเวลา"เขากอดฉันอีกครั้ง
"ขอบคุณน่ะเธอร์นอล นายดีกับฉันจริงๆ"
"กลับบ้านกันได้รึยัง หึ?"เขาถาม
"กลับบ้านกัน"^^ฉันตัดสินใจอย่างรวดเร็ววว
ณ ที่บ้านน
เธอร์นอล เค้ามาส่งฉันที่บ้านแล้วฉันก้ไล่เค้ากลับบ้านแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันกำลังจะขึ้นห้องแต่ห้องฉันมันต้องผ่านห้องทำงานของคุณป๊า ในขณะที่ฉันเดินผ่านห้องคุณป๊า ฉันก้ได้ยินเสียงคุณป๊ากับยัยอันยองคุยกัน
"คุณป๊า พี่เธอร์นอลเค้าหล่อจัง หนูอยากเป็นคู่หมั้นเค้าอ่ะ น้าๆๆ"ยัยอันยองอ้อนคุณป๊า
"แต่พี่เค้ามีคู่หมั้นแล้วน่ะ ลูก"
"แต่ยัย...อุ้ย! พี่เน่เขาอยากได้อะไรคุณป๊าก้ให้ แต่หนูขอทำไมคุณป๊าถึงไม่ให้!!" ยัยนั้นอ้อนซะเว่อร์ แต่ฉันไม่ยอมให้เธอง่ายๆหรอกน้ะ หึๆ!!!
"อืมๆ ก้ได้เดี๋ยวป๊าจะๆไปบอกพี่เค้าให้" นี่!!คุณป๊า กล้าทำอย่างงี้!!กับช้านน ถ้าคุณป๊ากล้า ฉันก้กล้า สงครามนี้มันจะสนุกก้ต้องลอง!หึๆๆ ฉันๆไม่มีวันให้คุณป๊าทำกับช้านแบบนี้หรอกน่ะ ถ้าอยากได้ก้ต้องแย่ง!!!
