ที่โรงเรียนเอ็มไพร์กรุ๊ป
08:30น.
กรี้ดดดดดๆๆๆๆๆๆๆ
"เขากรี้ดๆอะไรกันน่ะ"อึนซังและโบนาสงสัย
"นั้นสิ ไปดูกันเถอะๆ"ฉันชวน
ภาพที่ฉันเห็นก้คือเธอร์นอลเขามาได้ยังไงเนี่ยๆ แล้วเขาก้มองมาที่ฉันแล้วเดินมาที่ฉัน ม่ายยย~
"นั้นมันเธอร์นอลเนี่ยๆนา"โบนากะอึนซังบอกฉัน
"พวกเธอรู้จักเขาด้วยหรอ?"ฉันถาม
"ช่าย เขาเป็นหนุ่มฮอตส์ในโรงเรียนแถมหล่อรวยด้วย ที่เขาต้องย้ายไปอเมริกาเขาว่ากันว่าเขาทะเราะกับยองโดน่ะ"
อยู่ดีๆก้มีคนจับมือฉันดึงไปๆอย่าว่าจับมือเลยเรียกว่าฉุดเลยดีกว่า
"นี่!!!ยายทำอะไรๆของนายอย่าบอกน่ะ ว่าจะมาทวงเรื่องที่ฉันจุ้บๆนายวันนั้นน่ะ ไม่เอาน่ะ แล้วนายมีอะไรกันแน่!"ฉันถาม
"ทำไมๆวันนั้นต้องหน้าแดงด้วย รึว่าเธอชอบฉันจริงๆ"เธอร์นอลถาม>//////<
"ก้คงงั้นมั้ง!"ฉันรีบตอบแล้วรีบเดินหนี คนบ้า~ละลาย
"อย่าลืมตอบข้อความก่อนนอนน้าา~"เธอร์นอลตะโกนบอกช้านน ก่อนที่คนอื่นๆจะมองฉันด้วยความสงสัย
"รู้แล้วน้าา"ฉันตะโกนบอกเขา^//////^
12:00น.
"ไปกินข้าวกันเถอะๆ"อึนซังผู้หิวโหยย
"ไปสิ!"โบนาส่งเสียง
ขณะตักอาหารที่โรงอาหาร
"เอ่อ ทำไมเธอถึงโดนเธอร์นอลจับมือไปหล่ะ?"โบนาถาม
"พอดีๆฉันกับเขาเป็นคู่หมั้นกันน่ะ"ฉันตอบ
"OMG!! Oh My Got!! เรื่องจริงหรอเนี่ยๆยินดีด้วยน่ะ"โบนาและอึนซังยิ้มอย่างดีใจ
ฉันรู้สึกว่ามีคนกำลังจับจ้องฉันอยู่นั้นก้คือ ยองโดเขามองมาที่ฉันอย่างจับจ้องแต่ฉันก้ไม่ค่อยสนใจ เพราะเขาชอบแกล้งเด็กทุนอย่างอึนซัง
และอยู่ๆก้มีคนมากุมมือของฉันไว้ๆอย่างแรงๆและแล้วฉันก้หันมาคนๆนั้นก้คือ ยองโด
"นายต้องการอะๆไรจากฉัน ยองโด"ฉันถามด้วยน้ำเสียงนิ่ง เขาก้ยังๆไม่ปล่อยมือจากฉันง่ายๆ
"ฉันอยากให้เธอนั่งทานข้าวกับฉันที่นี่"เขาตอบฉัน คนรอบข้างมองฉันอย่างๆตกใจ โดยเฉพาะโต๊ะของเธอร์นอลที่มีทันและชันยอง เธอร์นอลมองฉันด้วยสายตาอันดุเดือดนั้นมันทำให้ฉันรู้สึก ผิดเป็นเพราะอะไรกัน
"นี่!!เนเน่เธอจะรวบทั้งสองคนเลยหรอ?"เสียงนั้นมันคือ ราเอล
"ยองโด วันนี้ฉันไม่ว่างๆไว้วันหลังแล้วกันน่ะ"ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ
"ไม่!!เธอต้องทานข้าวกับฉันวันนี้ตอนนี้"
ฉันตบหน้ายองโดอย่างแรง
"นายไม่มีสิทธิมาตะคอกใส่ฉันด้วย ขอโทษน่ะ"ฉันสลัดมือออกจากมือของเขาพร้อมกับปาดน้ำตาแล้ววิ่งออกมาจากจุดนั้นๆ
"ไปดูเนเน่กันเถอะๆ อึนซัง" โบนารีบวิ่งมาหาฉันที่ห้องน้ำ
"เนเน่เป็นอะๆไรรึป่าว?"อึนซัง สงสัย
"ไม่เป็นอะไรหรอก"ฉันตอบพร้อมน้ำตาที่ไหลริน
"ทำไมเธอร์นอลถึงไม่มาหาเธอ"โบนาถามฉัน
"ที่ฉันร้องไห้ก้เพราะเรื่องเขา เพราะตอนที่ฉันมองเขาในขณะที่ยองโดจับมือฉัน สายตาที่เขามองฉันมันว่างเปล่า ฉันไม่เข้าใจเขา"
ฉันตอบพร้อมน้ำตาที่ไหลรินไม่เคยหยุดสิ้นๆ
"เน่ เป็นอะไรรึป่าว ไอ้ยองโดมันแกล้งเธอใช่มั้ย?"
"ป่าวๆทัน เขาแค่อยากกินข้าวกับฉันแต่ที่ฉันร้องไห้ก้เพราะคู่หมั้นของฉัน ฉันรู้สึกชอบเขาแต่ตอนที่จับมืออยู่กับยองโดฉันมองไปที่เธอร์นอลสายตาที่เขามองฉนมันว่างเปล่า"ฉันตอบทัน
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ ก้เห็นภาพที่ฉันไม่อยากเห็น เธอร์นอลเดินมากับราเอล
ฉันเดินซวนทางกับเธอร์นอลอย่างไม่ใยดี
@ ณ ที่บ้านนน
ฉันพึ่งกลับมาถึงที่บ้านนพร้อมกับทัน
"กลับมาแล้วหรอจ้ะ"คุณม๊าถาม
"เน่เป็นอะไรน่ะคิมทัน ห่าลูก"
"พอดีๆว่าทะเราะกับเธอร์นอลที่โรงเรียนน่ะครับ"ทันตอบ
"จริงหรอลูกๆ เน่จะเป็นยังไงบ้างน่ะ ม๊าเป็นห่วงจัง"
ฉันนั่งร้องไห้ในห้องนอนคนเดียวอย่างเจ็บปวด
