ჯივონის pov
ჯონგგუკის მკლავებში გამეღვიძა.სახეზე მოვეფერე თუარა ჩაეღიმა
-მეგონა გეძინა
ჩურჩულით ვუთხარი და ტუჩებზე ნაზად ვაკოცე
-მე ახლაც მგონია რომ მძინავს
თბილად გამიღიმა ისე რომ თვალები არ გაუხელია და ხელები წელზე კიდევ უფრო მჭიდროდ შემომხვია.
ლოყაზე ვაკოცე და მისგან გათავისუფლებაას შევეცადე
-ქუქი, საპირფარეშოში მინდა გამიშვი
ძლივს დავიყოლიე და საწოლიდან ავდექი, პალატიდან გავედი და კინაღამ ექიმს შევეჩეხე, ბოდიში მოვუხადე და გზა განვაგრძე, თავი დამიკრა და ჯონგგუკის პალატაში შევიდა. გარშემო მიმოვიხედე, უკვე გვიანი იყო და დერეფანი ცარიელი ჩანდა, დაცვის თანამშრომელი კიბეზე ჩარბოდა სტვენით
ჩემგან 3მეტრში ჯისუ იდგა, კედელს აყუდებოდა და ეშმაკურად მიჟუჟუნებდა თვალებს.
-აბაა, რა ქენით?
წარბები ააპარპარა თუარა მივხვდი რასაც გილუსხმობდა
-ჯისუ! გაგიჯდი? ჩვენ ხომ საავადმყოფოში ვართ!
-აჰა ანუ საავადმყოფოში რომ არ იყოთ...?
საუბარი ხმაურმა გააწყვეტინა, ორივემ ჯონგგუკის პალატის კარს გავხედეთ რომელიც დაკეტილი იყო
საწრაფოდ მისკენ გავიქეცი და კარი შევახე. ღმერთო ჩემო, ის ექიმი, რომელსაც შევეჯახე! ჯონგგუკმა ის კედელს მიანარცხა და მისი გაკავება სცადა მაგრამ უშედეგოდ, ექიმი მაშინვე გაუსხლტა და ხელი ზურგს უკან აუტრიალა. ჯოონგგუკმა ტკივილისგან კბილები გააჭრიალა. კივილი ავტეხე, შველას ვითხოვდი, ჯისუს გავხედე , რომელიც დაცვისკენ გაიქცა, ხმაურზე ისიც ამოვარდა როგორ ჩანს და პალატისკენ მორბოდა
YOU ARE READING
✨💖ℍ𝔼𝔸ℝ𝕋𝔹𝔼𝔸𝕋 💖✨ დასრულებული
Fanfictionსახალისო ფიკს თუ ეძებთ წაიკითხეთ🥰🥰😁 Now I need no space... I got YOUniverse (heartbeat-BTS) ფიკში გამოყენებული არცერთი ფოტო არ მეკუთვნის. I do not own Any media file used in this fiction.