Bilemiyorum belkide ölmek aslında böyle bir şeydi. Ondan uzakta olmak,yaşamaya calismakti aslında. Geceleri gozlerdim hep ondan uzakta olunca. Çünkü gece çökünce onunla konusabilirdim. Beni görevde olmadığı zamanlarda hep gece üçte arardi. Tam altı yıl geçti onsuz ama yine de unutmadım, bırakmadım sevdiğimi. Kocami. Isteyerek birakmamistim ki onu görev verilmişti ben de onu yerine getirmiştim aslında. Asker olmak bunu gerektirir tabi emre uymayı ne olursa olsun. Biliyorum aslında generalin amacı da bizi ayırmak değildi. Olmasi gerekiyordu ya ben ya da bir başkası.
Aslında asıl mesele bu değil asıl mesele aylardır beni aramiyor oluşu. Aramiyor mu yoksa arayamiyor mu onuda bilmiyorum. Çok özledim Allah'ım.
Çok özledim...
Bu hikayeyi yazarken en sevdiğim tür olan asker türünde yazmak istedim . İlk kez bir hikaye yazıyorum. İyi olup olmadığını bilmiyorum ama bir kişide okusa elimden geldigince yazmaya çalışıcam. Umarım okuyan okuyucular hikayemi beğenisiniz. İyi günler...
