BENİM HER GÜNÜM

YAZMAYA BAŞLADIĞIM GÜN (BÖLÜM 1)

Dün gece aynı rüyayı yeniden görünce üzerimde yarattığı mutsuzluğun etkisi , sarsıntısı öyle aynıydı ki başka hangi tarihlerde gördüğümü hatırlamaya çalıştım ama tüm ortak etkisine rağmen hatırlayamadım. Tarihlerini tutmadığıma çok pişmanım. Rüyamda yine aynı evdeydim. Yerleri toprakla kaplı,içinde yok denecek kadar az eşyası olan sevimsiz ev neredeyse bomboş...
terk edilmiş bu yerde Yalnızım, çaresizim ve korkuyorum. Gün rengini kaybetmiş kumaş gibi... Etrafını tanıyorum bildiğim yerlerden ama aileme dair hiç bir iz yok. o evden çıkmak için bir iki eşyamı toplayıp terk etmek niyetindeyim ama evden çıkamıyorum.... Her şey beni terk etmiş gibi üstelik sırlarım var. Benden çıkarsa her şeyimi yakıp yıkacak. Sırrım demir kadar ağır. Mutsuzluğumu saklamaya çalıştığım gibi sırrımı da daha derinlerime iterek saklamaya çalışıyorum... Yoksa öldürüleceğim. Ama beni kimin öldüreceğini bilmiyorum ve sakladığım sırrın ne olduğunun çok azını biliyorum. Bu azı ölümse çoğu nasıl bir cezadan beni koruyordu bilemiyorum.Ölümden ötesi var mıydı ki?

Yıllarca belirli zamanlarda gördüğümü sandığım rüyamın beni kendisinde tutmasına beni kedere itmesine mutsuzluğumun dibine vurmasına hiç bir zaman engel olamadım... Rüyam ertesi günümü hep satın aldı. Bugün olduğu gibi. Bu sebeple günlük tutmaya karar verdim. Bu benim günlükteki ilk günüm. Gün içinde bi yığın işle uğraşırken bedenim dünyanın derdinin içindeyken ruhum rüyamın içinden hiç çıkmadı. Gün bitmek üzere. Bugünü rüyamda ki gibi yaşasam atlatacağım bir şey olurdu ama gerçekte yaşamadığım bir şey yüzünden günümü satın alan zengin rüyama kızgınım. Biliyorum bir süre daha uğramayacak ama yine gelecek...Çünkü bana sadık. Keşke aldatsa hiç gönül koymayacağım..İyi geceler ilk yazılı günüm. Yarın yeni bir gün. her gün kendimi seninle paylaşacağım. O sırrı da sana açmak niyetindeyim.