Takıntı

Kısaca ben

Bu benim ikinci hikayem. Güzel olduğunu düşünüyorum fakat bilmiyorum. Sizin kararınız artık...

   İyi okumalar.

Dışarıda hafif bir yağmur yağıyordu. Elimde kahvemle otel odasının penceresinden dışarıyı izliyordum. 2 gün önce gelmiştim bu kasabaya. Genelde gezen biriydim. En fazla bir otelde 1 hafta kalmıştım. İnsanlardan pek hoşlanmazdım. Yanlız takılan 20 yaşında genç ama ruhu yaşlı bir kızdım. 15 yaşından beri yalnızdım. Yaşantıları karmaşık olan kişilerdendim. 5 yıldır kendimi bilmez bir şekilde yalanlarla dolu hayatımda yaşamaya calısıyorum. Her 15 yaşındaki genc kızın güvencesidir ailesi. Ama benim ailem ölmüştü.

15 yaşındaydım pikniğe gitmek icin hazırlandımız karavana binmiştik. Ben, annem, babam, ablam ve kardeşim. Her hafta giderdik. Yine o güzel haftalardan biriydi. Yada ben öyle sanıyordum.

Hepimiz karavana binmiştik.

Annem;

"Birşey unutmadınız dimi alis" demişti sorgucu gözlerle.

"Hayır hayır gide biliriz" demiştim. 

"Aaa bak top kapıdan bize el sallıyor alis" demişti ablam. "Ama ya durun bekleyin hemen geliyorum" diyip anahtarları alıp koşar adımlarla eve yürüdüm. Bağce kapısını acıp topu aldım. O an arkamdan büyük bir ses geldi. Hızla arkama döndüm. Gördüklerim karşısında şok olmuştum. Karavanın tam ortasında kamyon, havada ucusan karavan parcaları ve kardeşimin aglama sesleri. Bunları görüp duydugum halde hic birsey yapmamıştım, yapamamıştım. Etrafta kosusan insanlar kazaya bakıyolardı. Ben ise hiç kıpırdayamıyordum. Aniden bi ses "egilin patlıcak" dediginde. Hic kıpırdamaya niyetim yoktu belki onlarla bende ölürdüm. Diye düşundum ama yan komsumuz duvardan atlayıp yere yatırdı. Birden bir patlama sesi. Ardından bir daha. En son duyduklarım bunlardı.

Gözumü actıgımda hastanedeydım. Etrafımda bir suru hemsire vardı. Ve tek konustukları "ailesi cok kotu ölmüs kız kıl payıyla kurtulmuş"diyorlardı. Ve bunun gibi pek çok şey. Ama artık susmalarını istiyordum. "Susun susun!!" diye bagırmıştım. O andan sonra 3 gün sakinleştiricilerle hastanede kaldım. 3 günun sonumda beni klınige yatırdılar. Cunku patlama sesleri, kardesimin aglama sesleri kulagımda cınlıyordu adeta. Bazen onları göruyotdum da. Doktor "hala mı?"dedigınde. "Evet" diye cevap veriyordum. Ve bana daha agır ilaclar  veriyorlardı. Ama hic bir etkisi yoktu. Çünkü ben deli falan degildim. Fakat delirecektim o ortamda. Bir suru deli insanların, şizofrenilerin oldugu bir klinikteydim. Birde beyaz odalar vardı üstüme gelen. Bende karar almıstım görsem bile soylemiyecektim. Ve öylede yapmıstım. Artık ilacların dozunu azaltmışlardı ve artık duymuyordum, duymuyordum. 8 ayın sonunda klinikten cıkmıstım ve yetistirme yurduna gonderilmistim. Orda da oldukca yalnızdım. Zaten herkezin gözunde deli biriydim. Zaten burda da 2yıl 2 ay kalmıstım. Çunku 18 yaşıma girmistim ve beni kovarcasına kapının önune koymuslardı. Bende 2 gun boyunca banklarda kaldım. Böyle olmuyavagını anladıgımda insanları kandırıp paralarını almaya baslamıstım. Artık bankta uyusamda yemek yiyordum. Birazda ustalaşmıstım artık hem yemek yiyordum hemde otelde kalıyordum. 1 ay sonunda tam bir usta olmustum. İnsanları rahatlıkla kandırıyordum ve cok para kazanıyordum. Yine o gunlerden biriydi. Otel odasında oturuyotdum ve birden kapı caldı. Hic umursamayıp birden actım. Acar acmaz karnıma bir bıcak dayanmıstı. "İceri gir ve sesini cıkarma" demisti. Dolandırdıgım insanlardan biri olmalıydı. Nasıl bulmustu hergun otel degistirirdim aslında. Beni ittirip iceri girdimisti. Ve parasını istemisti. Tabiki vermiyecektim. Bana bir suru sey soyluyordu. Bense susuyordum. Öldururse pek umursamazdım. Ama birden "seni orospu cocugu" dedi.

Anneme nasıl derdi bunu. Onun bu lafına bıcagı cevirip onun karnına sokmustum. Hic üzgun degildim fakat nasıl kurtulacaktım? Bende arkamda kanıt bırakmamak icin bırkez daha sokmustum. Hala nefes alıyordun. Buyuzden birkez daha soktum. Emin olmak icin birkez daha ve birkez daha. Hapse girmek istemiydum. Onu surukleyip kuvete goturdum. Ve hafif suyu actım. Ve o akan suda bıcagı yıkayıp peceteye sardıp cantama kattım. Esyalarımı toplayıp sakın bir sekilde otelden cıktım. İlk once bıcagı denize atıp baska bir kasabaya gitmistim. O gun bugundur seri katilim. 2 bucuk yıldı 236 kisi öldürdüm. Ben cani degilim. Raskele insan secmem. Gittigim kasabanın en kotusunu secip öldururum.

Elimdeki kahvenin bittigin fark ettim. Zaten kalkma vaktim gelmisti. Yeni kurbanımı secmistim. Şemsiyemi alıp dışarıya cıktım.