Het dagelijkse dichtdagboek

04-10-19: Meisje uit de metro

Meisje uit de metro

Ik gaf je
Mijn glimlach
Zoals als ik vaker doe
Aan vreemden
Maar ik zag
Dat je dacht
Dat ik het niet meende

Onzeker
Keek je weg
Draaide je voeten
Naar binnen
Oh meisje,
Waar moet ik beginnen

Dat je schoenen
Geen duizend kosten
Maar tien

Dat je tas
Geen Louis is
Ja, ik kan het zien

Maar nee
Ik kijk niet op jou neer
Wel doet het
Mijn hart een beetje zeer

Om te zien
Dat je geluk zoekt
Niet bij jezelf
Maar bij anderen

Je lippen
Hoef je ook niet
Te veranderen

Puur natuur
Is meer dan genoeg

Je hebt nog
Een heel leven
Voor de boeg

Dus de volgende keer
Kijk me zelfverzekerd aan
Lach terug
En de mening van anderen
Negeer die voortaan