Πιάσε με αν μπορείς

3.Σχέδιο εξόντωσης

Το επόμενο πρωινό βρήκε τον Άλεξ από νωρίς στο σπίτι του Αγγελόπουλου. Τα πρωινά συνήθως δούλευε στο σώμα προστασίας του σπιτιού, προσπαθώντας να συλλέγει πληροφορίες. Αυτός που είχε έρθει περισσότερο κοντά, ήταν ο Άρης, φυσικά δεν του είχε αποκαλύψει την ταυτότητα του, αλλά τα βρίσκανε πολύ καλά μεταξύ τους. Είχε καλές σχέσεις και με τους υπόλοιπους στην δούλεψη του Αγγελόπουλου, αλλά κανείς δεν γνώριζε πολλά για αυτόν. Ο Αγγελόπουλος ήταν κλειστός σαν στρείδι και τις δουλειές τις γνώριζαν μόνο οι πολύ κοντινοί και έμπιστοι του, που φυσικά δεν τους έπαιρνες κουβέντα.

Ο Άλεξ ωστόσο, με χαρά είχε διαπιστώσει πως τελευταία ήταν θετικά προκατειλημμένος προς το μέρος του και ανοιγόταν περισσότερο σχετικά με τις διακινήσεις του.

Μπαίνοντας στην τεράστια κουζίνα για να ετοιμάσει έναν καφέ, έπεσε πάνω στην ενοχλητική Βανέσα που τον κοίταξε νευριασμένη.

<<Σιγά χριστιανέ μου πρωί-πρωί, θα μας σκοτώσεις.>>του είπε και τακτοποίησε στο πιάτο τις φρυγανιές της που είχαν μετακινηθεί από την σύγκρουση.

<<Μεσημέριασε δεσποινίς Αγγελοπούλου.>>της απάντησε πικρόχολα και την κοίταξε από επάνω μέχρι κάτω.
Τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα, τα πόδια της ακάλυπτα και το μόνο που φορούσε ήταν μία μακριά, μακό μπλούζα που της έφτανε λίγο πάνω από τα γόνατα και ήταν πασιφανές ότι δεν φορούσε σουτιέν.

<<Τι με κοιτάς έτσι;>>του είπε αυτή και τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Το δικό της είχε ένα παρεξηγημένο ύφος που έκανε τον Άλεξ να το διασκεδάσει.

<<Δεν σου είπε κανείς να μην κυκλοφορείς έτσι με τόσους άντρες μέσα στο σπίτι;>>την ρώτησε και αμέσως η μικρή φάνηκε να παίρνει ανάποδες.

<<Α, για να σου πω, σπίτι μου είμαι όπως θέλω να κυκλοφορώ. Δεν βγήκα και με τα εσώρουχα κύριε Ιωάννου.>>του απάντησε στον ίδιο τόνο.

<<Ναι, το ότι ξέχασες να τα φορέσεις μπορώ να το δω.>>το βλέμμα του στάθηκε στο στήθος της και μετά επέστρεψε στα μάτια της.

<<Ανώμαλε.>> είπε μέσα από τα δόντια της, την ώρα που ο πατέρας της έμπαινε στην κουζίνα.

<<Καλημέρα μικρή μου. Καλημέρα Άλεξ.>>είπε πιο αυστηρά από εχθές.
Ο Άλεξ ένευσε και αμέσως κατάλαβε ότι η χθεσινή στιγμή αδυναμίας που είδε μάλλον δεν θα εμφανιζόταν ξανά. Προσπαθούσε να κρατά ένα αυστηρό πρόσωπο μπροστά στους υπαλλήλους του.