Iloveyou Daddy

Kabanata 2

Kinabukasan maaga akong nagising upang kumprontahin ang aking narinig tungkol sa kagabi.

Bumaba ako nang hagdan pagkatapos kong gumayak. Pagkababa ko ng hagdan ay sya kong naabutan ang aking mga magulang na masayang nag-aagahan.

"Hi mom-dad good morning" i greeted them happily. Ayoko munang aksayahin ang kasiyahang kanikang tinatamasa.

"G'morning too sweetheart" they said while smiling and I smile too.

I looked at my parents, yes they are smiling but it's like there's something wrong, I don't know if I'm hallucinating?or what? But I sense it, I wish it's just nothing.

At the school ang laging pumapasok sa aking isipan ay ang mga problema ng aking magulang, kaylan kaya nila balak na sabihin sakin na may problema na pala? Hay nako!

Pagkatapos ng aking dalawang subject ay may break kaming isang oras, kaya hindi na ako nag-aksaya ng panahon at dumiretso na ako sa aming cafeteria upang maghanap ng kakainin.

Dahil sa wala aking kasama, naisip kong tawagan si Hanz.

"Hello bebe, asan kaba?" Tanong ko sakanya.

"Andito ako papunta ng cafe, ikaw saan ka?" Balik nyang tanong.

"Cafeteria na den, punta kana dito dalian mo at wala akong kasama dito" sabi ko sa kanya.

"Sige sige bye" sabi nya habang tumatawa.

"Bye"

Habang  kumakain kami ni Hanz sa cafeteria ay may biglang umupo ss aming harapan.

"Hi Alex, kumusta kana?"  Sabi nang lalaki, in-iangat ko ang aking tingin upang aking sulyapan ito, oh it's Koby

"Hello I'm good Koby, thanks for asking." I casually said to him.

Koby is like a friend of mine, but hes annoying mo all the time.

"Stress ka ata ngayon, laki ng eyebags ah" sabi nya ng nang-aasar. Oh diba? Nagsimuls na naman sya, sira ulo talaga yan nakakains, minsan umiiwas nalang ako jan, buti at nasa ikatlong baitang na ako ng pagko-kolehiyo at sya naman ay ga-graduate na this year.

"If your just going to annoy me please do it tomorrow, cause I'm not in the mood" sabi ko sa kanya at inirapan ko siya.

"Oh easy! Me regla ka?" Natatawa nyang sabi.

"Whatever"  sabi ko at pinagpatuloy ang pagkain, sa sandaling panahon na iyon ay nakalimutan ko ang aking iniisip tungkol sa problema ng aking mga magulang.

Ito na ang huling subject namin para sa araw na ito, habang nakikinig ako hindi ko maiwasan na isipin na naman ang problema, dapat kase kanina habang kumakain ay kinumpronta kona sila eh di sana ok na at hindi na ako isip ng isip dito, para tuloy akong praning. Hay nako!