Worth the wait

Part 2

JULIET'S POV

Naaalala ko parin sya.
Kahit saan ako tumingin naaalala ko ung mga masasayang araw namin.
Napapailing nalang ako sa sarili ko.

"please! kalimutan mona sya" sabi konsa sarili ko.

Ilang araw ding hindi maayos ang tulog ko dahil napapanaginipan ko sya. Ginagawa ko namang parusa ang pagkain sa dami nang nilalantakan ko. Diko namalayan pati luha ko dumadagdag na pala sa alat nang kinakain ko.

Kinabukasan...

ugh.. (unat, stretch)
tumingin ako sa relo
"uhm umaga nanaman?"
nakakasawa na laging kain tulog lang ako. ( sabi ko sa sarili ko)

Naisip ko pano kaya kung mag trabaho muna ako? Di muna ako mag cocollege sabi ko sa sarili ko.

Syempre hindi yun papayagan nila Mama at Papa. Sila naman lagi nasusunod. Pati course ko gusto nila sila pipili. They want me to study Medicine. At ang sabi pa nila di nila ako pag aaralin pag hindi yon yung kinuha kong course. Ang unfair diba?
Pero naisip ko mas okay nayun. Atleast wala na sila magagawa if mag dicide ako mag work muna.
Nasa point nako nang buhay na sobrang depressed ko nang dahil lang sa lalaki. So wala sila nagawa. Hinayaan lang nila ako na di nalang mag aral.
See? wala silang pakialam sakin. Mas iniizip lang nila mga sarili nila. At yung pride nang pamilya nila.
My Dad kase is a Doctor. And sa Family nila yung mga panganay ung pinupwersa nila na kumuha non. And dipa kase uso non ung sinusuway mo parents mo sa gusto nila. Sunod lang sila nang sunod. But anong nangyari? mayaman nga kami. Pero wala naman silang ORAS sakin.
Si Mama naman isang business woman. Although hawak mo yung oras pag may business. Hindi naman sya nag bibigay nang panahon para sakin or para sa family namin.
Sa totoo pang gusto kong maging business woman like my Mom. Pero hindi naman suportado nang papa ko yon. Ang weird diba? "edi sana Doctor nalang din inasawa mo papa. Lol"
Magulang konga sila pero hindi nila ko kilala na kaisa isang anak nila.
huh!
tapusin na ang drama!
(punas luha)
(nagsasalita na pala ako mag isa)
(lumabas ako sa kwarto para maligo)

Bago pako maligo may natanggap akong tawag.

cringggggg... cringggggggg

Diko sinagot
natakot ako kase number lang ang nakalagay

cring...... cringggggg. cringg...

naulit nang naulit ung tawag hanggang sa sinagot kona

conv. call

ako: hello,sino to?"mahinang tanong ko"

caller: Hai?Juliet ikaw ba yan? Ako to! si Nika! Musta na!?

mejo nagulat ako kase diko naman sya ka close pero tinawagan nya ko.

ako: Oo ako nga. Hai Nika? Ayus lang. Ikaw kumusta ka? Buti alam mo number ko? at bakit ka pala napatawag?

caller(nika): ah hhehe pasensya na Juliet urgent lang kase to. Sabi kase ni May( kaibigan ko), naghahanap kadaw nang work?

"oh my eto na ata to. Ang bilis naman nang goodnews", sabi ko sa sarili ko.

ako: Ah Oo niks e. May alam kaba?

caller: Naghahanap kami isang kasama dito sa kainan pwede kaba? text kita for other info dami na kaseng tao be. Text tex nalang muna tayo ha.

Ako: Ah ganun ba? Sige! walang problema! Salamat

( call ended )

At yun nanga nagka texan kami ni nika. Nalaman ko na sa maliit na retaurant sila nagtatrabaho need nila isa kasama. Sakto! Mukhang may trabaho na ako... Maibsan manlang ang nararamdaman kong stress..