Genç kadın 5 katlı binanın önünde durdu ve derin bir nefes çekti. Kaç yıl olmuştu? 2 yada 3 emin değildi. Belki de daha fazla olmuştu. Gergindi hemde gereğinden fazla. Her şeyin başladığı ve bittiği yerde. 'Hala burada mı acaba? Beni unutmuş mudur? Onu görsem ne yapmalıyım? Gittiğini söylemişlerdi acaba gerçekten de mi gitti? ' Bunlar gibi kafasını işkal eden bir sürü soru ile öylece dikiliyordu kapıda. Girip girmemek için tereddütteydi ama girmesi gerekiyordu görev çağırmıştı hemde anne ve babasının ölümü ile ilgili bir görev. Derin bir nefes çekti ve içeri adımını attı. Çok fazla değişmemişti. Her şey yine aynıydı hatırladığı gibi. Kokusu bile aynıydı buranın. Bir an gözleri dolacak gibi oldu ama genç kadın kendini toparladı ve müdürün odasına doğru ilerledi. Kapıyı 3 kere çaldıktan sonra içeriden 'Gel' komutunu alarak içeri girdi. Müdür genç kadının görür görmez ayağa kalktı ve,
"Lily hoş geldin gelmeni beklemiyordum. Beni şaşırttın. Gel buraya." Deyip yaşlı adam kollarını genç Kadına açtı. Genç kadın yaşlı adamın kollarının arasına girerek sıkıca sarıldı ve gözünden akan bir damla yaşa engel olamadı.
"Geç otur bakalım." Dedi yaşlı adam. Genç kadın yaşlı adamı dinleyerek masanın önünde ki ikili koltuklardan birine oturdu. Yaşlı adam da tam karşısına geçti.
"Nasılsın bakalım?"
"İyi desem inanır mısın?"
"İnanmam sanırım. Ne zaman iyi olacaksın?"
"Katil yakalanabildiği zaman."
"Sanırım o katil yakalandığı zaman herkes rahatlayacak."
"Herkes derken?"
"Bu ay toplamda 4 kişiyi öldürdü. Eğer aileni öldüren kişi ile aynıysa 6 kişi öldürmüş oluyor."
"Acaba?"
"Bu ölen 4 kişi de tıpkı ailende ki gibi kalpleri usta bir şekilde yerinden sökülüp dikilmişti."
Genç kadın göz yaşlarını yavaş yavaş düşmeye başladı.
"İşte bu yüzden seni çağırdım. Tanıdığım en iyi dedektiflerden birisin ve bu olayları ortağın ile birlikte çözebileceğine adım gibi eminim."
"Ortağım derken? Benim bir ortağım yok ki?"
"Ah sana söylemeyi unuttum. Tanıdığım en iyi dedektiflerden birisi de burada çalışıyor onunla birlikte ortak olmanı istiyorum çünkü ikiniz birlikte olursanız kesinlikle bu olayı çözersiniz." Genç Kadın şok içinde müdüre bakarken o sırada kapı çaldı. Tık tık tık,
"Sanırım bu o. Ortağın ile tanışmaya hazır ol. Gel."
Kapı yavaşça açıldı ve genç adam içeri girdi. Genç kadın kapıya çalışır ve kanı donmuştu resmen. Şu anda tam bir duygu karmaşası yaşıyordu. Özlem, korku, pişmanlık, şaşkınlık, öfke hepsini hissediyordu . Genç adamında genç kadından bir fark yoktu oda çok şaşırmıştı. Donup kalmıştı. Böyle bir şey beklemiyordu. Onu hele hiç beklemiyordu. Hayatında bir daha asla onu görmeyeceğine emindi. Müdür araya girerek,
"Lily bu dedektif Grant Davis. Lily Lee dedektimiz Grant buda yeni dedektifimiz. Artık yeni ortaklarsınız." Genç adama ve kadın aynı anda,
"NE !?"
"Siz önceden tanışıyor musunuz?"
"Evet." Dedi genç adam.
"Bu daha iyi birbirinizi tanımanıza sevindim. İşimizi daha da kolaylaştıracak."
"Tam tersi olmasın o." Dedi sessizce genç kadın.
"Ne dedin Lily?"
"Aa hiç bir şey Müdürüm."
"Hadi eskisi gibi Damian diyebilirsin."
"Pekala Damian."
"Merkezde maalesef boş odamız kalmadı o neden Lily dedektif Grant ile aynı odayı paylaşacaksınız.
"Ben başka oda da çalışsam daha iyi olurdu sanki. Gerçekten mümkün değil mi başka oda?"
"Maalesef elimde olan bir şey değil. Bugün istersen eve git. Yarın başlarsın. Eğer istersen bir kaç dosya alıp incelemek için eve götürebilirsin ben bugün depodan senin için odaya masa getirteceğim. Şimdilik eve git."
"Tamam en iyisi öyle yapayım ben. Bir kaç dosya da alayım göz atarım."
"Nasıl istersen. Dedektif Grant benim için Dedektif Lily'ye yardım eder misin?"
"Benim çok işim var Chris etse olmaz mı?"
"Rica ediyorum." Genç adam ne kadar istemese de kabul etmek zorunda kalmıştı.
"Pekala."
"Lily yarın görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz müd-pardon Damian." Genç kadın yaşlı adama el sallayıp odadan çıkmıştı. Ne demesi gerekiyordu? Ne yapması gerekiyordu? Kaç yıldır görüşmüyorlardı 3 mü? Peki Özlemiş miydi? Kesinlikle hemde deli gibi.
Genç adam özlemle ve öfke ile ilgili genç kadına. Ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Çünkü söylenecek bir şey yoktu. Lily'ydi.
Genç kadın boğazını temizleyerek,
"Dosyaları alabilir miyim?" Hala iş düşünebildiğine inanamıyordu.
"Beni takip et. Dosyalar odamda" genç Kadın kafasını sallamakla yetindi. Odaya girdiler. Genç adam masasının arkasındaki kitaplığa doğru ilerledi ve biraz göz gezdirdi. Sonra aradığı şeyi bulup çekip aldı ve Lily'ye uzattı.
"Genç kadın yine kafasını sallamakla yetindi."
"Sadece kafamı sallayacaksın hiç bir şey söylemeyecek misin?" Dedi hiddetle genç adam.
"Ne söylemeliyim ki?"
"Bilmem bence bir açıklamayı hak ediyorum diye düşünüyorum ya boş ver ne açıklaması. O kadar yıldan sonra umurumda değil artık."Umurunda, deli gibi umurundaydı genç adamın. Şu an özlem ile yanıp kül oluyordu. Çok özlemişti kokusunu, o güzel gülüşünü, utanınca kızaran yanaklarını, kırmızı dolgun dudaklarını, ateşli gecelerini özlemişti. Hatta sakarlıklarını bile özlemişti. O sırada pat diye kapı açılmıştı ve içeri bir kadın girmişti.
Genç kadın kim bu Kadın diye düşünürken,
"Grant akş- Ah! Pardon böldüm sanırım daha sonra gelebilirim."
"Sorun yok ne söyleyecektin?"
"Akşam gidiyor muyuz diyecektim?"
"Evet gidiyoruz." Genç Kadın kendisini fazlalık olarak hissedip odadan çıkmaya karar verdi.
"En iyisi ben gideyim."deyip kapıya yöneldi ve Kadın geçmesini önleyerek,
"Merhaba ben dedektif Linda O'Neill." Diyip elini uzattı. Genç kadın önce uzattığı eline sonrada kadına baktı ve biraz öfke ile elini sıktı.
"Dedektif Lily Lee." Genç kadın elini geri çekti ve kadını biraz itekleyerek kapıdan geçti. Binadan çıkıp arabasına doğru ilerledi ama içeride olan olaylar kafasını çok karıştırmıştı. Arabasının kapısını açıp bindi ve çalıştırdı. O kadın kimdi? Acaba sevgililer miydi? Beni unutmuş muydu? Bu sorular kafasını kemirerek evin yolunu tuttu.
