Merhaba sevgilim, umarım sana böyle seslenmemden rahatsızlık duymazsın. Bugün okul çıkışı saçlarıma bakmaya geldiler. Böyle daha iyi olduğunu söylediler. Saçımı tekrar siyah'a boyatacağım. Yeşilin bana getirdiği uğursuzluğun kokusu iyi gelmiyor bana. Yıllar önce yemin etmiştim bir daha boyatmayacağımı. Bir şeyleri atlatabildiğimi düşünerek tekrar boyattım. Pişmanım. Kolay kolay pişmam olmam ama pişman oldum.
Bir diğer pişmanlığım da kendim. Kendime pişmanım. Var olduğum için. Düzgün bir insan olmayı beceremediğim için. Kendimi düzelttiğimi düşündükçe elime yüzüme bulaştırıyorum sadece. Benden soğudun. Benim yüzümden. Kırılmıştım ve anın verdiği sinirle öyle konuşmuştum. Sinirli de olsam, yani anlık sinirle öyle düşündüğüm için benden soğudun. Senin de bana sinirle söylediğin şeylerden bahsettiğimde, benim de senden soğumam gerektiğini belirttin. Asla bu kadar basit düşünmedim konu sen olunca. Düşünemedim. Çünkü seni tanıyorum ve sadece o anlık sinirden ibaret olduğunu biliyordum. Sen de beni tanıyorsun. Yani öyle düşünmüştüm, yanılmışım. Beni küçümsedin daha sonra. Hiçbir şey bilmeden. Senin de bilmediğin şeyler varmış. Bilmediğin iki üç şey. Anlatmadığım ve hiçbir zaman anlatmayacak olacağım şeyler. Çünkü yine yerimi gösterdin bana. Bir ilişkimiz var fakat beni ciddiye almıyormuşsun. Yani daha önce seninle konuştuğum şeylerde de beni böyle küçümseyip ciddiye almadın belki.
Böyle bakıyorum çok kişi ilişkilerin 6. aylarında ayrılıyorlar. Bundan hep korkmuştum. Buna izin vermek istemiyorum. Seni kaybetmekten ne kadar çok korktuğumu biliyorsun.
Ben zamanın bir şeyler düzeltebileceğine inanıyorum. Zamanın bizi tekrar el ele vereceğine inanıyorum. Sardunya ve Rayiha nereye kadar birbirinden uzak kalabilirler ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
rayiha'ya mektuplar | jinson
General Fictionüşüyordum en ince hücreme kadar. onun da külleri üşüyordu.
