Mystique Academy

Chapter 2

Chapter 2
Birthday

Snow PoV

Nagising ako sa tunog ng alarm clock sa bedside ko.

Pinatay ko ito at tumayo na.

Napatingin ako kalendaryo sa likod ng pinto ko.

April 21.

It's my birthday. My 18th Birthday. 

Hayys. Pumasok ako sa banyo at naligo. Pagkatapos ay nagbihis ako. Dahil balak ko sanang mag simba.

Bumaba na ako at nakita ko si mama na nagbe-bake ng cake.

"Hey mom" i said then kiss her cheek.

"Hey baby. Happy birthday!" She greeted me and kiss my cheek. Haha.

"Thank you mommy." I said.

"Oh. Bihis na bihis ka ah. Where are you going?"

"Ahm.. Pupunta po ako sa simbahan." 

"Hmm...sorry baby ha? Di kita masasamahang magsimba. May bine-bake kasi ako ei." She said and kinuha nya na yung bine-bake nyang cake para i-decorate.

"That's okay mom." I said "Osyaa. Alis napo ako. Baka mahuli ako sa misa. Bye mom. Labyu"

"Bye princess. Take care huh? I love you too!" She said then wave her hand.

Naglakad nako tutal malapit lang ang simbahan sa amin. Mga isang kanto lang. Dire-diretso.

Ng makarating ay humanap ako ng mauupuan. And nakinig na sa pare.

After the mass. Pumunta ako sa Mall.

Pagpasok sa Mall ay dumiretso agad ako sa NBS (National Book Store) para bumili ng mga libro.

Well, kung di nyo na itatanong mahilig akong magbasa ng libro. Lalo na ng wattpad. Wala naman na kasi akong magawa sa bahay ei. Kaya nililibang ko nalang ang sarili ko sa pagbabasa. 

Naghanap ako ng libro. At binayaran yon sa cashier. Pagkatapos ay pumunta ako sa Starbucks dahil nauhaw ako sa paghahanap.

Pagkatapos bumili sa Starbucks ay umuwi na ako. Wala na rin naman akong magagawa sa Mall. Di ko naman hilig mamili ng mga damit. Dagdag gastos lang yon. Tsk.

Pagdating sa bahay ay nakita ko si mama sa sala at sa tingin ko tapos na ng i-decorate ni mommy yung cake at may nakita akong pizza at kung ano- ano pang pagkain na sa tingin ko ay in-order niya.

"Mommy. Im back"

"Baby!" Mommy shouted at lumapit sa akin para yakapin ako "Come on, let's eat"

With that nagsimula na kaming kumain.

At dahil di man kami madalas lumabas ni mommy ay wala kaming close na kapitbahay. And nakatira kami sa isang subdivision kaya tahimik. Kaya di alam ng kapitbahay namin na Birthday ko.

Time fly fast. Nagce-celebrate parin kami ni mommy. And di maikakailang nage-enjoy nako. Akala ko kase di ako mage-enjoy kasi wala na si papa. Pag kasi birthday ko lging nandyan si Papa. Sabay nun kaming magsimba. Then he will brought me to the park and play with me on the swing. While mom is baking a cake for us.

But then again. Ipinaramdam parin saken ni mommy na kahit wala na si Papa ay mage-enjoy parin ako. Para ngang teenager si Mommy ei. Nag kanta kami sa Videoke. Nag pillow fight. Nag movie marathon. And madami pang iba. Kahit na hindi ito engrade dahil debu ko ay naging masaya parin ako.

Pero sa kabila ng saya ko ay may kutob akong masama. Feeling ko may mangyayaring masama. Pero ipinagsasawalang bahala kolang ito dahil ayaw kong masira ang Birthday ko. Hays. Wag naman sana tama ang kutob ko.

"Princess. Here" she said and handed me a small box.

I open it and saw a necklace. A beautiful necklace. Wow.

"Wow mom. Where did you get this?" I ask while staring at the necklace. Its is a gold necklace and it have a heart shape pendant. Inside the heart shape pendent. There's is a different color with a design like;

Blue = water design.

Red = fire design.

Green = Leaf design.

White = Wind design.

Light Blue =Snowflakes design.

"Somewhere." She answer then kinuha nya yung necklace then isinuot ito saken.

"Where is that 'somewhere'?" I ask. 

"Tsk. Wag ka ng matanong" she said seriously. Hmm. This is creepy. My mom is a childish then why i she so serious? Im just asking ei. Tsk. "Basta wag na wag mong aalisin ito ha? Kahit anong mangyare. At wag na wag mo din itong ipapakita sa iba. At lagi mong tatandaan mahal na mahal kita" She said na bahagyang naluluha.

What the hell is she talking about? Parang namamaalam sya. Tsk!

"What are you saying mom? Bat bawal alisin at ipakita ito?" Naguguluhang tanong ko. Nakaka- curious ah.

"Basta. At anak...sa tingin ko oras na para malaman ang totoo." This time umiiyak na sya habang sinasabi yan. Fuck. Ang hirap pag wala kang alam sa sinasabi nya. Tsk.

"Malaman ang totoo? Anong totoo? Bat ka umiiyak mom? Ayo--" naputol ang sasabihin ko ng may sinabi syang nagpagunaw ng mundo ko.

"Hindi kita totoong anak" 

What? Is she joking? Kung nagjo-joke sya hindi na nakakatawa ah.

"W-what? A-are y-you k-kidding me?" I ask stummering. 

"No..no.. M-makinig ka. B-bata ka palang ng iwan ka ng isang diwata rito sa harap ng bahay namin. Ang sabi nya ay ituring ka namin na parang totoo naming anak ng tatay mo at alagaan ka daw namin. At ang sabi nya pa ay sa pagtungtong mo sa ikalabing walo ay sabihin ko daw sayo ito at ibigay raw namin itong kwintas na yan" sabay turo nya sa kwintas na hawak ko habang nagkwe-kwento sya "At dalhin raw kita sa gubat sa harap ng pinaka malaking puno. Doon ay mapupunta ka sa totoo mong mundo. Kung saan ka nababagay. At ang sabi nya pa ay bago ka makapasok ay magi-iba muna ang iyong katauhan."

"Pero anak. Itinuring ka naming totoo naming anak ng tatay mo. Kaya sana ay wag kang magalit samin." Umiiyak na mahabang litanya nya. Unti-unti ay nagsi-sink in na sakin lahat ng sinabi nya. All this time. Namumuhay ako sa mundong puno ng kasinungalingan. But on the other side ay hindi ko magawang magalit sa kanila. Dapat nga maging thank pa ako sa kanila kasi inalagaan at itinuring nila ako na parang tunay nilang anak.

Hindi ko namalayang nakatakas na pala ang luhang kanina kopa pinipigalan. Fuck.

"K-kaya ba t-tinanong mo kung n-naniniwala ako sa m-magic dahil meron ako n-nito at n-nakatago lang? Totoo bang diwata ang nag-iwan sakin dito?" Humihikbing tanong ko. Shit. Di ko masikmura lahat ng natuklasan ko ngayon araw na toh.

"O-oo" humihikbi ring sagot nya.

Magtatanong pa sana ako ng maramdaman kong parang may masakit sa dibdib ko kaya napasigaw ako.

"AARGGGGHHHHHH!!!!!!" 

To be continued...

~~~