Sadece Kabullenemiyorum

3.5K 202 39
                                    

O günden sonra 2 hafta geçmişti. Normal olarak gidip gelip evrak işlerini hallediyordum. Aslında bir kaç gecedir kendimi bu olaya yedirememiştim. Yani sevişmeden sonra karşılamaşma falan ve belki de yediremediğim için bahaneler üretip kendimi kandırıyordum.

"Sekreter Park! Odama, hemen!" Yine çağırmıştı.

Odasının kapısını açar açmaz konuştu, "Bak şuna bi sonuç getirelim artık, emin misin?" O da benim gibi kara delikte kaybolmuştu.

"Bilmiyorum." Dedim. Aslında istiyordum galiba.

"Nasıl yani?"

"Sadece emin olmam için zaman ver."

"Zaman ha?" Dediği gibi beni koltuğa itikledi ve üstüme çıktı.

Ellerimle kurtulmaya çalıştım. Bağırmaya çalışırken birden dudaklarıma yapıştı. O anda işte kolumu kurtardım ve tokat attım. İsteyerek değildi, aniden yapıverdim.

"Ah, özür dilerim.Çok özür dilerim Jungkook.." gözlerim dolmuştu ve Jungkook'un o anki bana bakışı canımı yakmıştı.

"Peki Jimin, anlıyorum. Sadece git. Lütfen." Onun bu sözleri ise daha çok acıtmıştı.

Koluna sarıldım,  "Lütfen sadece konuşalım." dememe rağmen iterek "Bırak kolumu!" diye bağırdı. Gözlerimdeki yaşları zor tutuyordum ki bazıları aradan kaçmıştı bile.

"Git, nolur. Yalvarıyorum git." diyerek kolumu tuttu. Ben ise sadece "Peki." diyebilmiştim.

Ofisinden ayrılırken kalbimin her saniye ağrıması, belki vicdan azabıydı. Ondan hoşlandığım için ya da onunla aramın bozuk olmasıyla alakalı değildi. Sadece birinin üzülmesine katlanamıyordum.

manager ℘ jikookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin