GEMAINE ACADEMY: The Long Lost Princess (Revising)

Prologue✴ ✔️

You can't run away from the truth as this will be reveal soon.

'You shall face it with no fears, and move forward.'

-----

"HAPPY 18th BIRTHDAY LILI!!!" masiglang pagbati nila ina at ama sakin, na ikina bigla ko sa aking pagbukas ng pinto sa kwarto.

Kakagising ko palang at kailangan ko pang punasan ang aking mukha, ngunit hindi ko mapigilan ang pag ngiti dahil sa aking na tuklasan. I have also forgetten that today was my special day, pero hindi ko na kailangan ng bunggahang selebrasyon. Dahil sapat na sila para sakin.

Sa saya na aking na dama, ay niyakap ko sila ng mahigpit. I always thought that with them, everything is enough for me.

I really treasured my family and I will always keep the bonds and joys that I have with them.

"Thank you mom and dad! This is the best day ever!" I gently smiled at them and kissed their cheeks.

"We're glad princess, pagpasensyahan mo na kung ito lang ang maihahanda namin," malumamanay na sabi ni dad, and he pats my head.

"Dad, this is enough for me. Ayaw ko pang gumastos pa kayo ng malaki sakin."

Walang magawa ang mag asawa, at napatawa nalamang dahil sa aking sinabi.

Humarap si mom sakin at dun ko lang na pansin na may hawak siyang cake na kanina naman ay wala. Hindi ko na inaabala sarili ko sa pagtuklas ng mga bagay bagay na imposible. Simula pa nung bata ako'y napapansin ko nadin na may mali sa ginagawa nila. Pero minawalang bahala ko na lang, at iniisip na isa silang mahikero, sa perya.

"Blow it, Lili, and make a wish," sabi pa ni mama.

I nodded my head and closed my eyes, as I've silently think of my wish. 'I wish to be always happy with mom and dad,' I blow the candles at masaya kaming nag tawanan. It might be sound childish, pero sila lang talaga kailangan ko. I feel uncomfortable with others. Though I felt like I'm different from normal people.

May kinuha si dad sa cabinet. At nang pag harap niya may hawak siyang isang kumi-kinang kwintas. It was an emerald necklace filled with silver chain. At sa gitna nang emerald gem nito ay parang nag niningning. Something whirl inside the gem, o baka imahenasyon ko lang yun.

"Wow! Ang ganda dad! Para sakin ba iyan?!"

"Yes, Lili." Dad lend the necklace to me and I can't help, but to admire it more. I'd wear it in my neck. It feels so warm and gentle. "Don't lose this pendant, Lili. Promise me." paalala ni dad sakin.

"Yes, dad. I promise."

Nilagay ni mom ang cake at sabay sila ni dad na niyakap ako ulit.

"I love you mom and dad" sabi ko sa kanila.

'BOGSH!'

Biglang may malakas na pag sabog ang tumama sa dingding. Malakas ang pag yanig at may mga sigaw ng mga dragon akong naririnig. I have also seen some floating sphere in their hands. W-wait what am I seeing?!

Mabilisang nakawala sa pagyakap sila mom and dad sakin. And mom hold my wrist. And here I am, clueless of what's happening in my surroundings.

"Renie, drag lili away from here. I'll distract them!" sigaw ni dad.

Wait!? What's happening!?

May napansin akong biglang nakaukit na pulang bilog sa baba, at iniluha ang isang malaking pulang dragon sa tabi ni dad. At may lumabas ding fire sphere sa kamay niya.

Mom did hesitate for a second, at dinala niya ako palabas sa likod ng bahay.

"Mom, si dad!?"

"He'll be okay" matigas na sabi ni mom, but her eyes were teary.

Biglang may humarang samin na isang grupo na may black hood. May iba na nag palabas na nang mahika at may iba ding may kasamang dragon na nagwawala.

"Lili, run away from here. Run to the forest, don't stop until you've reach the next boundary," sigaw ni mama sakin.

I felt my tears burst in my eyes, hindi ko na naiintindihan ang mga nangyayare. This felt so unreal! A-and my parents, I can't leave them! No, this must be a dream. I looked at our surroundings, and I can see they were coming for us.

"But-" hindi na ako na tuloy dahil nagsalita ulit si mom.

"Lili! Listen to me! You need to get out of here! Ikaw ang pinunta nila!" Sabi ni mom, at may lumabas na yellow dragon sa kanyang harapan. The dragon used an thunder shield to prevent the enemies' attack. Nag labas nang thunder spear si mom at tinira niya ito sa mga kalaban. I could felt the ground shakes as it hit the ground.

"Sorry for keeping this to you lily. I know, you're still confused but please run away. If... if hindi na kami makasunod nang dad mo please. Live for us. Remember that you are always our princess we love you," she kissed my forehead gently-" Now go!"

Kahit lapag sa kalooban ko ay tumakbo ako patungo sa gubat. Hinihingal na ako sa kakaiyak at takbo. Ngunit hindi ako tumigil pero napahinto ako nang madinig ko ang pagsigaw ni mom. Lumingon ako, and I felt my knees were gone weak as I've seen my mother layed in the ground, pooling her own blood with her eyes open.

"NO!" sigaw ko gusto kong bumalik, gusto ko silang dalhin. But the enemies block me on my way back.

Napatingin ako kay mom and her mouth motioned "go" and she smiled dearly. I grit my teeth and closed my eyes tightly, tumalikod ako at nag patuloy ako sa pagtakbo.

May narinig akong mga sigaw nang dragon sa likod ko at nararamdaman ko ang prisensya nang mga kalaban.

Hindi ako huminto hanggang sa madapa ako ay nag madaling tumayo at tumaktakbo pa ng mabilis. May nakita akong malaking bato na nakaharang sa daan. 'Saan na ako pupunta?!'

Biglang umilaw ang kwintas sa aking leeg at sa pagtakbo ko dun ay napasok ako sa isang portal. Bigla akong na punta sa ibang gubat nang di ko namamalayan. At may sinag nang araw na tumatama sakin. Tumingin ako sa likod at nakita ko yung bato na tinakbohan ko kanina. Nanghihina na aking katawan, I've felt so lost and tired.

"Am I... safe... now?" Mahina kong sabi.

Nag flash back sakin ang mga pangyayare kanina. Ang pag kababad ni mom sa kanyang dugo at pagka bagsak nang kanyang dragon. And the home that I've always want to stay was dancing in massive fire. 'No, my home...'

"Mom dad- please umabot kayo! Please be here I need still need you," naiiyak kong pagbigkas. Napaluhod ako sa harap ng isang puno. I leaned my forehead there, and let my bucket of tears burst more. The pain that I've felt keeps bleeding.

Sa galit at sakit na naramdaman ko ay malakas kong sinuntok and puno. Draing all of the presence inside my body. Malakas na pag sabog ang aking nagawa, kasama ang pag kawala ng mga puno at ang pagyanig ng lupa. Dahil sa pagod ay pinikit ko ang aking mga mata, at nawalan nang malay. Na ramdaman ko nalang ang pagbagsak ng aking katawan damo.

Why did it end up like this?...

***

A/N: I've rewritten some phrases, though I can't guarantee you na tama lahat. Kaya happy reading nalng.