suskunum
yutkunamıyorum
düğümlendi boğazım
çözemiyorum
neydi parola
"öldürmeyen acı güçlendirir!"
buna inanmıyorum
suskunum
savruldu yapraklar
yağdı yağmur
çürürü dutlar, elmalar
yosun tuttu kaldırımlar
yetmiyor
kimse kimseye yetemiyor
maviye ulaşmak için kimse yeşili, sarıyı görmüyor.
ormanın derinlikte yaktığın ateşe kar düştü
yüreğime düşen kanın sesi gibi
ateş ve su tüm zıtlıklar sanki goğsümde söndü.
sus
bırak düğümlensin boğazında tüm cümleler
çözemesin kimse herkesleşme
seni senden alanlara izin verme
neydi parola
"öldürmeyen acı güçlendirir!"
haykır dünyaya yutkunduğun yerden
kır zincirlerini çözülsün düğmeler şimdi seslen
-ölmedim orospu çocukları!
