STALKER [CHANBAEK]

1

Nie raz bywało tak, że człowiek skrywa przed światem tajemnicę, która miała aż zbyt wiele wpływu na jego życie. Nie raz, ten człowiek bał się opuścić bezpieczny kąt, bo przerażała go wizja świata, który nagle zwaliłby się na jego głowę. Problemów, uczuć, emocji, wszystkiego...
Nie raz ten człowiek robił wszystko, byle nie musieć cierpieć. Wielu ludzi potrafi odciąć się od emocji. Sam nie wiem, czy to dobrze, czy źle. Ja tak nie potrafię. Nie potrafię wielu rzeczy, ale to przecież normalne. Tak staram się myśleć. Każdego dnia staram się wmawiać sobie, że wszystko jest normalne. Że ja jestem normalny, że moja rodzina taka jest, że cały świat taki jest. Próbuję przed sobą ukryć fakt, że nic nigdy nie będzie normalne, a tym bardziej idealne.

A kim ja właściwie jestem?

Sam nie wiem do końca. Jestem bardzo skomplikowaną osobą. Nazywam się Park Chanyeol i mam dwadzieścia pięć lat. Chciałbym powiedzieć, że prowadzę spokojny tryb życia, ale... niestety nie mogę. Coś takiego jak spokój jest mi obce. Boję się wszystkiego. Począwszy od ciemności, przez zwierzęta, po ludzi. Zwłaszcza tych ostatnich. Ludzie to potwory. Przekonałem się o tym nie jeden raz. Byłbym głupi, gdybym uważał, że ja jestem wyjątkiem. Choć nigdy nikogo nie skrzywdziłem, zapewne nie raz to zrobię w swoim życiu. To, że zrobiłem w nim niewiele złego, jest kolejną dziwną we mnie rzeczą.
Interesuję sie ludźmi. Tak, jestem pełen sprzeczności. Interesuję się czymś, czego się boję. Jednak dziwniejsze jest to, że potrafię o tych ludziach dowiedzieć się każdej, najmniejszej wiadomości. Od tego, jak nazywają się ich rodzice, do tego, jaki kolor bielizny mają na sobie w tym momencie. To kolejny powód, przez który, zawsze każdy ode mnie uciekał. Bali się, że dowiem się czegoś, o czym nie powinien wiedzieć nikt.

Poprawiłem czarne jak smoła włosy i usiadłem do biurka, na którym leżał laptop. Facebook, ostatnie wyszukiwania... Jest. Park Seonghwa. Osoba, o której wiem najwięcej. Urodził się w Busan. Aktualnie ma czarne włosy, oraz oczy w takim samym kolorze, jednak te, w przeciwieństwie do moich, spoglądają na świat radośnie i z chęcią. Jest w tym samym wieku co ja. Możnaby zapytać mnie o wszystko, co z nim związane. Odpowiem. To dlatego, że poznaję go od dziesięciu lat. Wiem, co jada na śniadanie. Wiem, kiedy korzysta z toalety, znam cały plan jego tygodnia. Wiem, co lubi, czego nie. Wiem, ile ubrań ma w szafie, wiem to wszystko.
Najstraszniejsze jest to, że wiem o nim więcej, niż o sobie samym.