الفصل الخامس والأخير
نزلتو عشان خاطر حبايبي إلى بيتفاعلو معايا
ندى : ماشي ياحسام بس لي
حسام : عشان انا مقبلش أن مراتى تصرف على البيت أو ع نفسها تمام
ندى : ماشي مش هتصلحنى بقى
حسام : حاضر اصلحك تانى انا عندى كام ندى وقرب منعا وابتدى يقبلها فى شفايفها بشوق ورقه وشغف
حسام : بحبك اووى ياندى واخدها فى حضنه
ندى : وانا كمان بحبك اووى ياسوسو
فى صباح يوم جديد
ندى : صباح الخير يا حبيبي
حسام : صبايا مباركة ياعروسه
ندى بكسوف : الله يبارك فيك يا قليل الادب يلي عشان ماتتخرش على الشغل
حسام : لا انا هاخد إجازة أسبوعين ولاكل هنطلع أكل واتصل اخد إجازة
ندى : طب هات الروب من جمبك
حسام : لا
ندى : ياباي هات بقي
حسام : قرب منها اكتر وابتدى يبوسها كأنه اول مرة يبوسها بحب وشغف ورقه بعدو عن بعض عشان يقدرو يتنفسو
ندى : هاتى الروب بقي عايزة أقوم
حسام : لا انا عايزك جمبي ممكن ادهولك بس بشرط
ندى : اي
حسام : بيسه وفى بؤي كمان ياكدب يامفيش روبات
ندى : حاضر قربه منه عشان تبوسه حضنها وبسها ونسبهم بقي
بعد أسبوع إجازة حسام خلصه ابتدت ندى تنزل شغلها وقدمت واتقبله بعد شهرين من جواز حسام وندى
ندى : حسام ياحسام
حسام : نعم ياحببتى
ندى : تعبانه اووى مش عارفه لي عندى مغص
حسام : ممكن تكونى حامل
ندى : مش عارفه
حسام : يلي نروح لدكتور أحدها وداها لدكتور
الدكتور : مبروك يامدام انتى حامل فى الشهر الاول
حسام : طب وهى لزم ترتاح يا دوكتر
الدكتور : لا هى كويسه لوم تعمل تمارين عشان يوم الولادة
حسام : يعنى الحركه مش خطر يادكتور
الدكتور : مالك قلقان كدة لى
حسام : أصل ماليش غيرها هى وإلى فى بطنها لو حولها حاجه معرفش أعيش
الدكتور : لا ماتخفش
حسام : يلي العبي رياضه ياستى
ندى : شكرا ومشيت
بعد 8 شهور
ندى : اصحى ياحسام اصحى باولد
حسام : اي بتولدى طيب هلبس بس لبس حسام ولبس ندى الاسدال ونزل و راحوا المستشفى بعد ساعه فى اوضه العمليات
حسام : ها يادكتور عامله اي
الدكتور : ماتقلقش ولد وبنت إلى القمر ربنا يبارك
حسام : حمدالله يارب طب وهى
الدكتور : كويسه شويه وانقلها اوضه عاديه
حسام : طب والعيال اشوفهم
الدكتور : اه هي دخولك الحضانة شوفهم
شاف حسام عياله وهما رايحين الحضانة دخله ندى اوضه عاديه
حسام : حمدالله ع سلامتك ياقلبي
ندى بتعب : الله يسلمك ياحبيبي الطفل فين
حسام : فى الحضانة شويه واجيبو تشوفي
ندى : سميتو
حسام : لا انتى إلى هتسمى
ندى : طب انا جبت اي
حسام : ولد وبنت زى القمر شبهك
ندى : كان نفسي فى تؤام حمدالله البنت جنه والولد معاز
حسام : حلو اووى كدة مع العلم ندى ماشفتش السونار
روحوا على بيتهم ندى دخلت العيال تنام وطلعت اخدت شور وهتطبخ لقيت أكل ع الطربيزة فى المطبخ
حسام : انتى هتعملى اي
ندى : هطبخ
حسام : لا
ندى : اومال مين الجزء هيطبخ
حسام : انا هطبخ ووقف حسام يطبخ
ندى : هو الأكل دا منين
حسام : انا حيت قبل ما انتى ايجى بعت البواب يجيب امل عشان اطبخ مراته قلتلى ان لزم الست بعد ما تولد تأكل فراغ وشويه شربه بعت جبتلك فراخ
ندى : ربنا يخليك ليا يارب
حسام : يخليكو ليا
ندى : طب أساعدك ماشي
حسام : لا انتى مش هتتحركى من هنا وشالها قعدها ع الرخامه انتى بس تشرفي ع الكل
خلص حسام الطبيخ وقعدو اتغدو
حسام : ربنا يهديكم ليا وميحرمنيش منك ولا من حد من العيال انت أسعد واحد فى الدنيا عشان انتى معايا وعندى حته منك شبهك
ندى : ربنا يفرحك ديما ويقارن واسعدك وأقدر اربي ولدنا
حسام : طول ما انا وانتى مع بعض وادينا فى ايد بعض هنربيهم تربيه سليمه ويطلع وهيطلعو احسن الناس
ندى : يارب بإذن الله
وكدة حكايتنا خلصه رايكو يهمنى
فى رواييتين عايزا اخد رأيكم فيه اكمل روايه حياة فتاه ولا أنزل رواية وفى النهاية قلبى اليك
