Merhaba arkadaşlar kendimi denemek ve geliştirmek adına bir hikaye yazmaya karar verdim.Biraz kısa oldu ama iyi bir başlangıç yaptığını düşünüyorum.İyi okumalar.❤
Hayat bazen bir felsefe gibidir çocuklar.Bazen o kadar çok düşünmen gerekir ki nereye varacağını nasıl yapacağını...diye devam ediyordu edebiyat hocamız.Ders çok sıkıcıydı.Hiç sözel dersleri sevmezdim oldum olası.Hiç gerçekçi gelmezdi bana.
-Şştt Aslı bugün çıkışta bir şeyler yapalım mı?diye sordu Elif arkadaşım.
-Hadi ama kaç zamandır dışarı çıkıp bir şeyler yapmıyoruz.Nolurrrr...diye ısrarlarına devam etti.
Kaç gündür dışarı çıkmıyordum.Ama Elif 'e de pek taviz vermek istemiyordum.Çünkü daha sonralarında ise sınırları zorluyordu.
-Bilmem ki, dedim.
-Hadi ama ben biliyorum dışarı geleceğini.
-Peki,Sen kazandın dedim.
-Yupiii deyip çocuklar gibi el çırptı.
Gülümseyerek baktım ona,Bu kadar hayat dolu olmasına,bu kadar neşeli olmasına..Bir gün belki ben de olurdum.
...
-Ya koşturmasana beni ya biz küçük çocuk muyuz? diye bağırdım Elif'e.
-Yok ne olacak ya diye bağırırken koridorda birine çarptım.Içimden Elif'e kızarken karşımdaki oğlana bakmak için kafamı çevirdim.
O'ydu.
Hayallerimi yıkan kişi...
Lütfen yorum ve votelemeyi unutmayalım ❤❤
