What Is A Best Friend?

part 1

Φαινόταν τόσο αληθινή μα ήταν τόσο ψεφτίκη! Εγώ σαν την ηλιθια έκατσα και την εμπιστευτικά. Την ένιωσα σαν αδερφή μου και αυτή με παρατισε για δύο τσουλάκια! Ακόμα θυμάμαι εκείνη την μέρα που την είδα με τις αλλες και εμένα δν μ έδωσε ούτε λίγη συμασια αντίθετος μετά με κοίταξε με αυτό το βλέμμα του τύπου "αμαν πια τι θέλεις πάλι?". Από τότε έμεινα μόνη... Χωρίς κολλιτή... Ο καιρός περνούσε βαρετά και χωρίς πλάκα. Στο μυαλό μ είχα πάντα αυτή την εικόνα που με έκανε να καταλάβω ποία ήταν η κολλιτη μ! Ένοιωθα άσχημα να τους βλέπω όλους να μιλάνε σε κάποιον και εγώ να είμαι μόνη μου στο πάνω μέρος της σκάλας. Ήμουν πρώτη γυμνασίου δεν ήξερα και πολλούς εκεί οπότε αναγκαζόμουν να μένω μόνη μου. Δεν ήθελα να με βλέπει κανείς γι αυτό πήγαινα σε μια απομονωμένη γωνία στο πάνω μέρος μιας σκάλας... Στο κάτω μέρος της σκάλας παρατηρούσα πως κάθε μέρα καθόταν ένα όμορφο αγόρι της τρίτης γυμνασίου επίσης μόνο του. Κατά βάθος τον ψιλογούσταρα μα ντρεπόμουν να πάω να του μιλήσω... Δεν ήταν καν Έλληνας 😔 Είχε piercing στα χίλια στην μύτη και στα αυτιά... Ήταν τόσο όμορφος που ήθελα να τρέξω κ να τον αγκαλιάσω 😣. Έτσι πέρναγε εκείνος ο καιρός. Όμως μια μέρα όλα άλλαξαν...