What Is A Best Friend?

part 2

Ήταν μια συνηθισμένη Δευτέρα. Εγώ όπως πάντα μόνη μ στο πάνω μέρος της σκάλας περιμένοντας να χτυπισει το κουδούνι για την προσευχή... Με το που χτυπισε το κουδούνι έβαλα την τσάντα μ στην πλάτη μ και περπάτησα μέχρι την μπροστά αυλή όπου συγκεντρωνώμαστε για προσευχή. Καθόμουν στην τελευτεα γραμμή όπως πάντα... μα με το που μαζεύτηκαν και οι υπόλοιποι ένα κορίτσι μπήκε μέσα στο σχολειο. Καινούρια ήταν δεν έδωσα και πολύ σημασία αλλά ήρθε και με ρωτισε με έναν διστακτικό τρόπο " Μπορώ να κάτσω δίπλα σου?" εγώ σαν πρότυπο συμμαθήτριας της απάντησα " ναι φυσικά! Έλα" εκείνη μου απάντησε με ένα χαμόγελο που ήταν απλά υπέροχο! Αφού τελειώσαμε την προσευχή της έπιασα λίγο την κουβαντα... :
- Πως σε λένε?
- Ειρήνη εσένα?
- Άννα χαρικα... Σε ποια τάξη είσαι?
- 3η Γυμνασίου εσύ?
- Εγώ 1η. Από που έρχεσε?
- Σαντορίνη αλλά μετακομίζω εδώ
- Ααα ωραία! Έχω δει πολλές κούτες στην πολυκατοικία μ μιπως μετακομίζει στην πολυκατοικία μ?
- Μάλλον...
Αφού συνεχίσαμε για λίγη ώρα ακόμα την κουβέντα έπρεπε να μπούμε στις τάξεις... Μέσα στο μάθημα δεν πρόσεχα γιατί σκευτομουν το ποσό καλύτερα ένιωσα σήμερα αφού της μιλισα! Στο διάλειμμα την πήγα εκεί που καθόμουν πάντα μόνη μ... Όσο ήμουν μαζί της ένοιωθα πολύ διαφορετικά... Πολύ καλύτερα... Έτσι πέρασαν λίγο πολύ οι μέρες. Ήθελα από καιρό να της πω να γίνουμε κολλιτες μα... κόλλαγα. Κάτι μέρες μετά καταλάβαμε πως η Ειρήνη είχε μετακομίσει στην πολυκατοικία μου! 🖤🖤 Ένοιωθα πολύ χαρούμενη... Όπως ένοιωθα πριν 💙 Γυρνάγαμε μαζί στο σπίτι γτ δεν ήταν και πολύ μακριά από το γυμανσιο μας...