"Serce jedno, ciało jedno, dusza jedna, uczuć wiele. Wielka krzywda, jedno słowo a o jeden uśmiech mniej" ~Pyrciok~
Jesteśmy tylko ludźmi, nie umiemy wszystkiego znosić. Przychodzi w końcu taki czas gdy mamy dość i opadamy z sił jak liście jesienią. Stajemy się innymi ludźmi, zmieniamy twarze, zakładamy maski, udajemy. Zamykamy się w sobie, uciekamy od problemów i ludzi. Siadamy z boku, w jednym miejscu i czekamy na to co się teraz z nami stanie. Emocje i uczucia przestają być potrzebne. Po co wierzyć w ludzi którzy już nas zawiedli. Można powiedzieć, że ludzi nie ma że są tylko potwory, ale są też ludzie, którzy nas wspierają mimo że ciągle wbijamy im nóż w plecy, że jesteśmy nieznośni, że zatruwamy im życie i marnujemy ich jakże cenny czas. Całe życie to błędne koło. Kręci się i kręci ale nigdzie nie zmierza. W sumie to może dowód, że nie mamy czekać na cud tylko działać? Potraktować wszystkie cierpienia jako test który musimy przejść by stać się silniejszymi? Ludzie mówią że życie jest piękne, owszem, jest, ale nie dlatego że tak miało być, sami pracujemy na swoje szczęście. Życie to nie kolejna bajka Disney'a. Czemu tak trudno to zrozumieć? Czasem po prostu lepiej uciec, zniknąć przeczekać aż wszystko ucichnie lub dalej pięknie kłamać i grać w tą grę życia. Lepsze Życie na nas czeka, ale musimy za nim gonić...
"Czas
Unieść
Dupę"
