The Girl Behind the Black Shirt

PROLOGUE

The Girl Behind the Black Shirt

Prologue

They said you are responsible for your own happiness. But why some people are being judgemental?

Kapag ba ang suot lagi ay itim.. eh may patay agad na pupuntahan? Di ba pwedeng gagala lang?

Kapag ba ang isang tao sinusuot lagi ay Black Shirt... Walang ibang damit? Poor na agad? Di ba pwedeng favorite shirt lang?

Kapag ba ang isang tao hindi nagsusuot ng ibang kulay ng damit.. Weirdo na agad? Di ba pwedeng nakakapayat lang ang pagsusuot ng Itim na damit.

At kapag ba naniniwala sa kasabihan na yun eh.. Adik na agad?

Hindi ba pwedeng... doon lang nila nahahanap ang sarili nilang kaligayahan?

Madami na nang-asar sakin, nanglait, nagtanong, naghikayat na mag-iba ng kulay. Pero, loyal talaga ako sa Itim. Hindi ko sya ipagpapalit sa ibang kulay. Hindi ko sya lolokohin at kahit anong gawin nila di nila ako makukumbinsi na magpalit ng ibang kulay. Well. Baliw na kung baliw pero sa pagsusuot ko ng itim ay nagiging masaya ako. It's weird right? But what the heck I care. Weird kung weird. I'm just showing my real personality.

Madami ng pumasok na katanungan sa isip ko. Minsan naiisip ko, balang araw kaya ganito pa rin ako? I mean, nagsusuot pa din ng Black Shirt? At may tao kayang makakapagkumbinsi sakin na mag-iba? Na maging katulad ako ng IBA.

Minsan di naman masama maging selfish. Masama ba maging selfish kung ang kapalit non ay sarili mong kaligayahan? Sabihin na nga natin selfish.. Pero doon ko nakukuha ang sariling kong kaligayahan. Pero di ko akalain na dahil sa pagmamatigas ng ulo ko. Doon ko pa pala mahahanap ang tunay kong kaligayahan....

At sya ang tunay kong kaligayahan.

______________________________________

Author's note: Nagloloko ang wattpad. :( Wala talaga syang space kahit anong gawin ko. Sensya na kung ganyan ang format.