Avalon II

zondag 17 oktober 2123

Het is ongelofelijk hoe slecht het menselijk lichaam reageert op 4 maanden deepsleep, het is alsof te ruw wakker wordt gemaakt nadat je misselijk bent gaan slapen. de man die links van mij lag is net naar de medische boeg gebracht omdat hij naast gewoon braaksel ook bloed uitkotste, niet het leukste om dat als eerste te zien na een beroerde reis.

M'n hoofd voelde alsof er een granaat in is afgegaan en m'n benen sliepen zo erg dat ik niet eens kon staan. gelukkig ging het redelijk snel over nadat ik de gebruikelijke "borrel" kreeg. en ik dacht dat het smerigste wat ik ooit heb gedronken was dat mengsel van bier en melk op een feestje op het middelbaar, deze "borrel" leek me een mengsel van verschillende medicijnen en een scheut appelsap.

nadat een paar uur later de meeste van ons weer iets wat bij bewust zijn waren werden we toegesproken door de kapitein van de LD-Barentsz.

"hartelijk welkom in sector 67-WA, over enkele uren zullen we boven Avalon II vliegen en u zult met behulp van de kleinere vliegeniers naar Fable Station".

Na 3 uur van briefings en uitleg over hoe en wat als we geland waren kregen we onze donkergroene overal en zuurstof maskers, deze zijn van belang aangezien de lucht op Avalon II flink anders is dan die op aarde, 10 minuten blootgesteld zijn aan de lucht op Avalon en je zou neervallen van de hoofdpijn. de maskers waren voorzien met een filter die de lucht voor ons geschrikt zou maken. de maskers zelf zagen er uit als een doorzichtige plastic mondkap die je gehele gezicht bedekten.

Nadat iedereen was aangekleed werden we naar de vliegeniers begeleid. de vliegeniers waren kleine sub-space flyers die ze gebruikte om mensen van de LD-Barentsz naar de grond van een planeet te brengen. Er stonden er 3 in een hangar, ze zagen er uit alsof een klein vliegtuig een bus had ingeslikt en de motoren had vergroot. We stapte met ongeveer twintig man in een grijs-rode cabine en zetten ons vast met beugels in de stoelen die aan de randen zaten. na er werd ons vertelt om de zuurstof maskers op te zetten en ons schrap te zetten.

20 seconden later hoorde ik het airlock-alarm en de buitenste sluizen openen. de motoren van de vliegenier brulde en na flink wat schokken en heen en weer geshake waren we losgekoppeld en vlogen richting de atmosfeer.