I Woke Up Married

Chapter Four

Aish. Sa sobrang pag- aalala ko kagabi about sa kalagayan ni Daddy, hindi na ako nakatulog at nag-impake nalang ako ng mga gamit at buti nalang ay dumating na agad yung ticket na pinaasikaso ko kay Anna. Kaya naman mga bandang 6:30 am palang ay nasa airport at hinantay nalang ang plane na sasakyan ko.

---
Habang nasa himpapawid ako ay di ko maiwasang isipin ang kung anung anong mga bagay..

Paano nagkautang ang pamilya ko para maging pambayad pa ako. Aish. You know, like duh?! I will just got married instantly. Whithout knowing who I am marrying into. Even just his shadow?!

At kung anu-ano pa...

---
Pagkalanding ng airplane na sinasakyan ko ay minabuti ko nang dumiretso sa hospital at hindi ininda ang pagod at antok na nararamdaman ko ngayon.

Calling Mommy ...

Ang tagal bago niya sagutin kaya naman 'di ko maiwasang kabahan. Sa pangatlong tawag ay dun niya pa lang sinagot..

"Hello Mommy?!" Bungad ko.

"J-janna! Anak?" naginginig na sagot niya sa kabilang linya. Kaya naman yung kaninang pagpipigil ko ng pag-iyak sa sobrang pagalala ay ngayon ay hindi ko na mapigilan.

"He-hello m-mommy, saang hos..pital kayo ngayon?" I ask habang nagpipigil ng pagluha.

"Janna, anak. Nandito kami ni Daddy sa *toot* General Hospital. Room 406" sagot ni mommy.

"Okay mommy. I'll be there in a few mins. I love you. Goodbye." And I ended the call.

"Ah manong sa *toot* General Hospital po ang punta natin ah." Utos ko sa driver ng taxi.

---
@ the hospital..

Okay this is it...

I am in front of door of Room 406 so sana mapag usapan na namin ng maayos ang problema.

As I slide the door, my heartbeat goes faster...

"Ja..Janna. Anak?!" si papa ang unang nakapansin sa akin.

Yumuko lang ako at dumiretso sa pagpasok sa loob. Then suddenly...

*pak*

Kasabay ng pagsampal sa akin ni mama ang pagtawag sa kanya ni daddy.

"CATHY!" Sigaw ni daddy.

Kasabay ng mga nangyari ay ang pagpatak muli ng mga luha ko. Nanatili akong nakayuko at nakahawak sa kanang pisngi ko kung saan dumapo ang kamay ni mama.

"So..so..sorry, mommy, da..daddy." Sabay yuko ko pa ng konti para magbigay galang.

"Bakit Janna?! Bakit hindi ka man lang nagpasabi sa amin na aalis ka? O kaya man lang ay sinagot mo man lang ang isa sa mga tawag namin. Hindi mo ba alam kung gaano kami nagalala sayo ah. Kulang nalang manawagan kami sa mga T.V networks para lang mahanap ka. Hindi mo man lang ba nais-..." Sermon ni mama na pinutol ni papa.

"Tama na mommy hayaan na muna nating makapagpahinga ang anak natin para makausap natin siya ng maayos." Sabi ni papa. "Sige na anak, umuwi ka na muna at magpahinga. Bukas ay madi- discharge na rin naman ako dito kaya sa bahay na tayo magusap usap." Sabi pa niya.

Ako naman ay nanatili lang nakayuko at humihikbi sa harap nila at umalis na nakayuko pa rin at lalong napalakas ang pagpatak ng aking luha. Sa sobrang pagmamadali ko ng lakad hindi sinasadyang mabangga ang isang doktor ng hospital kaya naman humingi nalang ako agad ng paumanhin.

Pagkauwi ko naman ng bahay ay dumiretso na ako sa kwarto at hinayaan ko munang magpahinga ang akong sarili.