Eilandgeheimen

De geheimzinnige poort

'Zullen we een buitenrit gaan maken met onze paarden' stelt Inge voor aan haar vrienden. 'Ja, goed idee!' zegt Ilse. De jongens zijn iets minder enthousiast, maar uiteindelijk stemmen ze in en gaan ze zich klaarmaken om te vertrekken. Na ongeveer een uur stonden we met z'n vieren buiten met opgezadelde paarden. 'Nou, waar wachten we nog op? Rijden!' Roept Mikko.
Dus we sprongen op onze paarden en galopperen weg. We waren vergevorderde rijders, want we reden al sinds ons zesde jaar. In galop reden we richting het bos. Inge voorop, daarna Ilse en als laatste Mikko en Robin.
Paardrijden, dat was het enige wat telde in het leven van Inge en Ilse. Het waren twee echte paardengekken.
Na een halfuurtje gereden te hebben, dwaalde ze van het bospad af. Ilse voorop dit keer.
Opeens gaf Ilse haar paard, Max, een teken om te stoppen. De anderen waren nu ook bij haar gekomen. Ze stonden voor een vreemd hangende boom. 'Het lijkt wel een soort poort' roept Ilse naar haar vrienden. Ook zij stijgen af.
Ze lopen met hun paarden naar de boom. Ze staan nu voor de poort en ze horen opeens hele mooie muziek, maar ze weten niet waarvandaan.
Mikko steekt zijn hand uit naar de poort maar zijn hand verdween in de poort. Mikko gaf een gil van schrik. De rest moest lachen, want Mikko gilde echt als een meisje. Opeens geeft Robin Mikko een duw en Mikko verdwijnt! De rest zet samen met de paarden een stap naar voren en verdwijnt in de poort.

Een avontuur dat ze nooit hebben durven dromen is begonnen...