Μήνες κάθομαι στη γωνιά του κελιού που κλείστηκα άθελά μου
Μήνες βλέπω το φτιαρι απεναντι μου και νιώθω το χώμα στα πόδια μου νωπό
Μήνες περιμένω την στιγμή να το αρπάξω , ναρχιζω να σκάβω ,να δω ξανά τα φως του ήλιου
Μήνες κάθομαι και περιμένω χωρίς να ξέρω το γιατί , χωρίς να ξέρω ποιον
Θέλω να δω το φως! Και ο μόνος τροπος είναι να περάσω μεσα απτό πιο βαθύ σκοτάδι
Τουλάχιστον αν πεθάνω κάτω από το χώμα ,θα ξέρω ότι έκανα αυτό που ήθελα
Θα ξέρω ότι ήμουν ένα βήμα ποιο κοντά στην ελευθερία αποσο ήμουν ποτε
YOU ARE READING
.
PoetryΔεν είναι κάποια ιστορία , δεν είναι ποίηση ,δεν ξέρω αλήθεια τι είναι ακριβώς .Θα λεγα απλώς σκέψεις , καταπιεσμένα συναισθηματα και μια διάθεση για ελευθερία .
