Our Fate || PJM (SlowUpdate)

Chapter 1

Di sebuah lorong

"tsk tsk..tsk tsk"kedengaran bunyi seorang kanak-kanak perempuan menangis."Eh,bunyi ape tu..hantu ke.."kata seorang kanak-kanak lelaki yang berpakaian lusuh sambil mencari dari mana datangnya bunyi tersebut.Ketika sedang mencari..tiba-tiba bajunya ditarik dan die terjatuh di sebelah tong sampah besar(yang slalu ade kt belakang kedai tu..yang petak tu).Die terkejut namun die mendiamkan diri apabila kanak-kanak perempuan itu menunjukkan isyarat diam kepadanya(yang letak jari telunjuk kt mulut tu🤫nii).Tiba-tiba "Mane budak ni..haihh..langkah kecik tapi laju btul lari..oi budakk..ko kat mane haa.."kata seorang lelaki yang sedang mencari kanak-kanak perempuan itu.Kanak-kanak lelaki itu menolak kanak-kanak perempuan itu sehingga mereka berdua berada di belakang tong sampah itu supaya tidak dapat dicari oleh lelaki itu(kire mcm diorg menyelit antara dinding dengan tong tulah).

Setelah lebih kurang setengah jam mereka menyorok.Kanak-kanak lelaki itu keluar untuk memastikan lelaki itu sudah tiada dan die kembali kepada kanak-kanak perempuan itu.Sebaik sahaja die duduk di sebelah kanak-kanak perempuan itu,kanak-kanak perempuan itu terus memeluknya sambil menangis dan die tergamam namun die hanya membiarkannye sahaja.

Setelah beberapa minit,kanak-kanak perempuan itu mengangkat mukenye dan duduk kembali di sebelah kanak-kanak lelaki itu..malu mungkin."Nama siapa??"tanya kanak-kanak lelaki itu."Sowon.."jawab kanak-kanak perempuan itu."Ohhhh..saya Jimin..rumah awak kat mana ya..jom saya hantar.."kata Jimin yang sudah bangun dan menghulurkan tangannya kepada Sowon.Sowon teragak-agak namun die menyambut huluran Jimin.

Dalam perjalanan ke rumah Sowon

"Sebenarnya siapa lelaki tadi tu??"tanya Jimin."Penculik.."jawab Sowon ringkas..mungkin masih terkejut dengan apa yang berlaku."HAAAA..PENCULIKKK..huuuuhhh..nasib baik saya tak pergi tanya die tadi..die sempat buat ape-ape kat awak tak??Cuba awak cerita apa yang jadi"tanya Jimin risau."Petang tadi saya pergi pasaraya sorang-sorang sebab omma saya takde kat rumah..lepas tu pakcik tadi tu tegur saya waktu saya tengah tunggu bas nak balik..die tanya saya nak pergi mana..saya jawablah saya nak balik..tiba-tiba die pegang tangan saya dan suruh saya ikut die..saya tak tahu kenapa saya tak menolak..saya ikut jer..lepas tu die angkat saya naik kereta..saya takut jadi saya diam jer..lepas tu die stop kat stesen minyak dekat lorong tadi tu..saya tak tau die bodoh ke ape..die tak kunci pintu..lepas tu die perasan saya lari..die kejar saya dengan pistol..2/3 kali jugak die cuba tembak saya..nasib baik tak kene..lepas tu saya terus sembunyi kat tong sampah tadi..tu yang jumpa awak tu.."jawab sowon panjang lebar."Hooo..macam tuu"kata Jimin ringkas."Kita dah sampai rumah saya"kata Sowon.Jimin ternganga melihat rumah Sowon yang besar di hadapannya ketika itu."Rumah awak kat mana??awak boleh ke balik sendiri..gelap ni"tanya Sowon prihatin."Lorong tadi tulah rumah saya..hehe.."jawab Jimin sambil menggosok belakang tengkuknya."Ehh..awak tinggal situ..maksudnyee..awak takde rumah ke??"tanya Sowon hairan.Jimin hanya mengangguk."Takpelah,awak tidur rumah saya malam ni..lagipun awak dah tolong saya.."kata Sowon sambil tersenyum."Bolehke??omma awak tak marah ke??"tanya Jimin risau."Takdelah..Jom masukk.."ajak Sowon sambil menarik tangan Jimin.Jimin hanya akur.

Di rumah Sowon

"Ommaaaaaaaaaaaaaa.."jerit Sowon sebaik sahaja die masuk kedalam rumah.Jimin hanya berdiri di depan pintu rumah itu."Sowonnnnn..kamu kemana sayangg..risau omma.."jawab ibu Sowon sambil memeluk puterinya itu."Nanti Sowon cerita..haa..omma ni kawan Sowon..die tolong Sowon tadi..ommaaaaa..boleh tak kalau Jimin tinggal kat rumah ni..boleh takkk..sian die omma..die takde rumah.."minta Sowon kepada ommanye."Jiminn..mari sini.."panggil omma Sowon.Jimin berjalan menuju ke omma Sowon."Jimin tinggal mana??"tanya omma Sowon."Saya takde rumah ahjumma..hehe"jawab Jimin sambil tersenyum nipis.Sayu hati omma Sowon melihat Jimin yang lebih kurang sebaya dengan anaknya itu tetapi memiliki kehidupan yang berbeza dengan mereka."Jimin nak tak tinggal dengan kami..ahjumma tak kisah..lagi seronok sebab Sowon ade kawan nak bermain..nak tak??"tanya omma Sowon sambil mengusap lembut kepala Jimin."Kalau ahjumma tak kisah saya okey jer..saya okey jer kalau kena buat keje rumah ke ape ke.."jawab Jimin."Eh..Jimin tak payah buat semua tu..dapat temankan Sowon main pon takpe..sebab Sowon tak boleh selalu keluar.."jawab omma Sowon sambil tersenyum tipis."Kenapa dengan Sowon??"tanya Jimin sambil memandang Sowon..baru die perasan yang muka Sowon sedikit pucat."Sowon sakit sebenarnya..takpe..Jimin boleh belajar dengan Sowon di rumah sebab Sowon pon belajar di rumah jer.."kata omma Sowon.Sowon hanya tersenyum."Jom Jimin..saya tunjukkan bilik awak.."ajak Sowon sambil menarik tangan Jimin.

To be continue
i hope you guys like it
Please vote for it
Comment for any suggestion
Will be update soon