Yeni bir gün, yeni bir başlangıç.İnsanlar hızlı hızlı haraket ediyor, işlerini hemen bitirmek istiyordu.Yüzlerinden ve haraketlerinden ne kadar aceleci oldukları anlaşılabiliyordu.Bu kadar acelenin arasında lise okullarının açılma vakti yaklaşıyordu.Herkesin nefret ettiği, ama kendini herkese katmayanların sevdiği bir yer..
Öykü telefonundaki psikolojik müziklerle uyuyordu ve bunların onu ciddi şekilde sakinleştirdiğini düşünüyordu.Bazen ağlamak yüreğindeki soğukluğu hissetmek artık acı vermiyor aksine yaşadığını hissediyordu.Geçmişinde zor anlar yaşayan bir insan için bunu başarmak zor olmuyordu.Psikolojik tedavi bile görmüş olan Öykü hiçbizaman iyi olamayacağına ve aşka inanmıyordu.Berkay'sa onun platonik sevgilisiydi.Evde göz önünde bulundurduğu oyuncakları, büyük pofuduk ayıcığı, kedisi..
Adları Berkaydı ve ne kadar saçma birşey olduğunu bilsede bunu yapmaktan zevk alıyordu.Çaresizlik onun sevmediği birşeydi ve hayatta herşeyin bir çaresi vardır diye düşünüyordu.Öykünün giyinişinden bile o gün ne hissettiğini ve hangi cümleyi kurarak uyandığını anlayabilirsiniz.Eğer siyah giyip gittiyse okula o gün Berkay'a olan sevgisi taşmış ve Öyküyü kızdırmıştı.Ve o gün Öykü siyah giymişti, tamamen...
Berkayın arabası otoparkta yanındaysa birkaç kız vardı, okulun havalı kızları '' bedgörl ''.
Öykü derse girmişti, kulağında kulaklık elinde kalem vardı ve sinirini atmak için kalemi atıp tutuyordu.Havanın soğukluğu dışarıya bakılamadığından camların buğusundan anlaşılabiliyordu.Bu Öyküyü rahatlatıyordu çünkü soğuk havaları sakinleştirici buluyordu.Bol kazaklarını giyip kendine sarılıyordu.Bazı kızlar vardır, pembe giyer ve tiki şekilde haraketleri vardır.Gereğinden fazla havalı ve gereğinden fazla gerizekalı.Okuldaki yakışıklı erkeklerin ilgilerini çekiyorlardı çünkü ulaşılması kolay kapasitede bir bünyeleri vardı.Güzel olmaları o yakışıklı çocukları dahada ilgi çekici yapıyordu.Bunları bildikleri halde kızlar onların yanlarında duruyorlardı çünkü aynı şey onlar içinde geçerliydi.Demiştik, sınıfını bile öğrenen Berkay, Öykünün sınıfının önünden geçerken ona bakıp gülümsemişti.Bu gülümseme dünyanın en güzel gülümsemelerinden biri olabilirdi.Öykü sınıf ortasında kahkahalara başladı Sınıftan çıktığında eve yüzünde ufak bir gülümseme ama içinde dünyalar kadar büyük bir kahkaha ve sevgiyle kaplanmış mutluluk vardı.Uzun zamandır hissetmiyordum dedi kendi kendine.
