Sonu Yok

Bencilliğimdir Seni Sevmek

Seni arıyor gözlerim. Yoksan, etrafındaki onlarca insanda yok oluyor. Bomboş soğuk, anlamsız bir kafese dönüşüyor bulunduğum yer.

Sana doyasıya sarılmak istiyorum. Başıma omzuna yaslayarak, uzun ve sakin bir uykuya dalmayı hayal ediyorum. Şöyle gülümseyerek, huzurlu bir uyku çekmeyeli ne kadar  oldu bende  bilmiyorum.

İçimdeki o büyük boşluğa bakıyorum. Öyle dibsiz ve karanlık duruyor ki!  Bu kuyuya benzeyen derinliği doldurmazsam, nasıl biri olacağım diye düşünüyorum. Aşkı yiyen bir canavar olmaktan korkuyorum.

Bir gün hiç kimsenin ve hiç bir şeyin beni mutlu etmediği, hiçbir şarkının dilime dolanmadığı, hiç gözyaşı dökmeyen birine dönüşürsem!  

Kötülük girerse ruhuma. Ben ve doymak bilmeyen kalbim. Nefretle doyurursak kanımızı diye korkuyorum. O yüzden sana çıkan her yolda böyle hızlı koşuyorum. Kendimi durdurma çabası benim ki, kendimden korkuyorum. Aşkın yokluğu dönüştürürse benide, bir zamanlar arkasından küfür ettiğim, o insan görünümlü kötü yüreklere..?

Gidecek bir adamı seviyorum. Kendine zulüm etmek böyle olmalı ama bu, zulmün en asil olanı karşılık beklemeden sevmeyi öğretiyorum kalbime.

Tüm insani isteklerime rağmen, olduğu kadarıyla yetinerek tadını çıkarıyorum. Ruhumdaki yabani otları koparıyorum. Egomu, gururumu, şeytani yanımı, çıkarları olmayı, sadece istemeyi, bildiğim bütün aşk  oyunlarını yolarak söküyorum. Bir daha hiç çıkmasınlar diye ateşe veriyorum. Sevgi tarlasına yakışmayan ne varsa temizliyorum. Kirlenmiş neresi varsa, eskimiş hangi  gönül yarısının ve artıklarını tutuyorsam, hepsini kaldırıp atıyorum.

İçimde büyük bir bahar temizliği var. Hak ettiğin bir erkeğe, daha önce kimseye bakmadığım gibi  bakıyorum. Sonu  ayrılık olacak bir aşka koşuyorum. Üstüm başım ne kadar kirli olsa  da, sevgimi yıkadım, gümüş bir tepside sunuyorum. İster alır, ister almaz. Ben aşka inancını, kaybedenlere inat  ve aşka rağmen, dimdik sevdamın arkasında duruyorum.

Her yaşam mutlu bitecek değil ya?  Ben payıma düşeni aldım, GİDECEK BİR ADAMI SEVİYORUM.!