Cat {큰 고양이}

Cat

<Zawgyi>

Sehunထြက္သြားတာ ၅လေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ေနသလို ေၾကာင္ေလး Huniee Baekhyunအိမ္ကို မလာတာလဲ 1လေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။
လက္က အနာေတြက်က္သြားၿပီး
ေရကူးရင္ အနာတရ မျဖစ္ေတာ့ေသာ္လဲ
ရင္ထဲမွာေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ နာေနတုန္းပဲပင္။

ဒီေန႕လဲ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေယာင္လည္လည္နဲ႕ Baekhyunတစ္ေယာက္ Sehunတို႔ အိမ္နား ေရာက္လာမိျပန္သည္။

"Huniee..!"

႐ုတ္တရက္ Baekhyunေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့ ေၾကာင္အႀကီးႀကီး...

Baekhyunရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ေၾကာင္က ရပ္သြားေသာ္လဲ Baekhyunနားသို႔ ေရာက္မလာပါ။

"Huniee.. လာ.. ဒီကိုလာ.. မုန႔္ပါလာတယ္"

Baekhyunဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚ ေပေတကာ ရပ္ေနတဲ့ Huniee။

"Baekhyuneeေရ အဖြားက ထမင္းရၿပီတဲ့"

လမ္းခ်ိဳးေလးထဲကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေအာ္သံေၾကာင့္ Baekhyunတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားရသည္။
ထို႔ေနာက္ မျမင္ရတာၾကာေနတဲ့  Oh Sehunရဲ႕ မ်က္ႏွာႏုႏု။
Sehunလဲ သူ႕ကို ျမင္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ရပ္ၾကည့္ေနေလသည္။

ေၾကာင္ေလးကေတာ့ သူ႕နာမည္ အမွန္ကို ၾကားလိုက္ရသလို.. Sehunရဲ႕ ေျခေထာက္နား သြားၿပီး ပြတ္သပ္ေနေလသည္။

ေဆာင္းဝင္ကာစမို႔ အေရာင္ေျပာင္းေနတဲ့ သစ္႐ြက္ေႂကြတခ်ိဳ႕က ေလအလြင့္မွာ ျဖတ္ေျပး သြားၾကသည္။

.......................................

ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္ဝ နားမွာ Sehun ရပ္ေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ဒါေပမယ့္ မိုးေတြကေတာ့ တိတ္မသြားခဲ့ေပ။
ေခါင္မိုးအစြန္းေလးက က်လာတဲ့ ေရစက္ေတြကို လက္နဲ႕ခံယူကာ ေဆာ့ေနရင္း
ထီးႀကဳံေဆာင္းလို႔ရမယ့္
အသိတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ပါေစ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။

မိုးက သဲသထက္ သဲလာသလို Sehunေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ့သူေတြလဲ နည္းလာသည္။
မေစာင့္နိုင္တဲ့ အဆုံး ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေခါင္းေပၚတင္ကာ အိမ္သို႔ သုတ္ေခ်တင္ၿပီး အျမန္ေျပးဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္သည္။

အမိုးေအာက္ကေနၿပီး ၂လွမ္းေလာက္ပဲ လွမ္းရေသးတယ္ Sehunလက္ကို
တေယာက္ေယာက္က လွမ္းဆြဲလိုက္ေလသည္။