NUMEN NOCTİS / Taekook

|Geçmiş|

19 Aralık 2014 Seoul;

Kar yağıyordu. Etraf bembeyaz olmuştu. Sanki en kırılgan döneminde olan bir kalp gibiydi. Etraf soğuktu, hemde çok soğuk. Sırf bu görüntüye biraz daha bakmak için yavaş yavaş yürüyordum.

Okul bitmişti, sırf kafamı dinlemem için metroya binmeyip yarım saatten fazladır yürüyordum.

Lise son sınıftım. Derslerim çok iyi değildi ama sınıfı geçmem için oldukça yeterli notlardı. Hocalarım sürekli daha çok çalışmamız için sürekli tembihleselerde çalışmak istemiyordum.

İstesem yapardım, zeki bir çocuktum ama beynimi sadece zorda kaldığım zamanlarda kullanıyordum. Bu yeterli oluyordu. İstersem okulun en zeki öğrencisi konumuna gelirdim ama onun için yapmıyordum. Sırf Jungkook için 3 yıldır derslerine hiç çalışmıyordum.

Onu üzmek istemiyordum. O okula geleli 3 yıl olmuştu. 3 yıl önce görmüştüm o güzel gözleri. O zamanlar tam bir inektim. Gözlük takıyor, saçlarım klasik kore kesimdi ve gözlerime kadar uzanıyordu ama yumuşacıktı. Yüzümde ergenlikten kaynaklı birkaç tane sivilce vardı ama asla kötü görünmemişlerdi.

Ergenlik dönemimde bile oldukça yakışıklı bir çocuktum. Ego değil bu, cidden yakışıklıydım. Kendime has tarzım vardı, takıldığım arkadaşlarım bile okulda çok tanınmazdı ama benim sayemde onlarında belli bir çevresi olmuştu.

Jungkook okula ilk geldiği gün gözlerim takılmıştı ona. O kadar güzel gülüyordu ki, o kadar güzel bakıyordu ki etrafa onun için bütün servetimi verebilirdim.

O güzel yüzünün altında yatan boklukları bilmedem sevmiştim ben onu. Zeki biriydi, herşeyi yıllarca saklamıştı benden, ama bilmediği birşey de vardı ben ondan daha zekiydim.

Jungkook her gün saatlerce ders çalışıyordu, okul birincisini olup ailesine karşı iyi bir çocuk gibi görünmek için. Beni geçmeye çalışıyordu ama asla bana yaklaşamamıştı.

Sırf onun için derslerimi aksatıp sınavlarda bilerek yanlış cevapları işaretliyordum.

Aylar sonra ilk sınav sonucu açıklanacağı zaman okul'un duyuru panosunun önünde gelmiştim yavaş adımlarla. Biliyordum Jungkook birinci olmuştu ben ise ilk 10'a girmiştim.

Uzaktan izledim onu, sonuçlar panoya asıldığında yüzündeki o tebessüm gözlerinde ki o ışıltı, beni tekrar büyülemişti.

Kalabalıktan uzaktaydım duvara yaslanıp sadece ona bakıyordum. Etraftaki uğultuları bile umursamıyordum. Baktığım yüz bana dönüp gözlerimiz birleşince gerilmiştim ama haraket etmedim.

O bana dönünce, kalabalığın yarısı bana baktı. Birbirlerine birşeyler söylüyordular.

"İnanamıyorum! Taehyung'u bu çocuk nasıl geçebilir?!"

"Demek ki o kadar da çalışkan değilmiş!"

"Ne! Baksana ilk 10'a zorla girmiş gibi!"

"Neden orada durup öyle bakıyor?!"

"Taehyung dan korkmaya başladım, bakışlarına baksana!"

"Gerizekalı çocuk, baksana aptal Minhyuk bile onu geçmiş!"

"Artist tavırları vardı zaten belliydi gerizekalı olduğu!"

Yeter artık, hiçbirşey bilmeden konuşuyordular yine. Bir kaç hafta önce yanımdan ayrılmayan insanlar bile benim hakkımda konuşuyordu.