Alone

CHAPTER III

SHIT

CHRISTIAAN

" CHRIS BENEDEN KOMEN" Hoor ik mama schreeuwen

Ik negeer het, ik ben veel te moe hiervoor, al dat gezeik de hele tijd. Het is zondag avond ik wil even rust, daarnaast laat Britney mij ook niet met rust. Sinds ik onze relatie heb beëindigd blijft ze mij maar bellen en dreigende berichtjes sturen. Ik moest op een gegeven moment gewoon eerlijk met mezelf zijn en onze relatie beëindigen. Begrijp me niet verkeerd Britney is een beeldschoon meisje en ze kan wel lief zijn, maar de liefde van mijn kant ontbrak, ik voelde me alleen en ik wou iemand die mij gezelschap kon houden. In de donkerste periode van mijn leven, was Britney er toevallig en was ze er voor mij toen er niemand anders was. Ja en Nova alleen Nova zou nooit de duistere en eenzame kant van mij mogen kennen.

"CHRISTIAAN MILLER BENEDEN NU!!" Schreeuwt mijn moeder weer

Om de vrouw een hartaanval te besparen sjok ik met tegen zin door de gangen en trappen naar beneden. Het geschreeuw komt vanuit het washok, nadenkend over waar dit gezeik over is loop ik richting te waskamer, niet wetend wat er aan de hand is. Ik loop het washok binnen en ik zie mijn moeder bezorgd maar ook boos naar mij op kijken. Haar blik glijdt naar een van de werkster, in de hand van de werkster zie ik mijn shirt, mijn shirt van gister nacht bij de haven. Mijn shirt met heel veel bloed hierop. Shit, die ben ik vergeten weg te gooien en is daardoor in de was belandt.

"Christiaan wil jij mij even uitleggen wat dit is?" zegt mijn moeder dreigend

"Een shirt" Mompel ik

De blik van mijn moeder veranderd van bezorgd naar kwaad

"Het is niks mam, maak je nou maar geen zorgen" zeg ik geruststellend

"Niks? Niks? Hoe bedoel je niks?" zegt ze schreeuwend

"laat me je lichaam zien"

Als een gek begint ze mijn shirt omhoog te trekken en mijn lichaam te inspecteren. Ik verzet me niet, want ik weet dat ze niks gaat vinden. Echter bedenk ik me wel dat dat het misschien nog wel erger maakt. Ik trek me los uit haar greep en neem een stap terug niet wetend wat ik moet zeggen of doen.

"Mam het is niks maak je niet telkens zo druk om alles ik word er gek van jezus!"

"Chris dit moet echt stoppen, geen wonder dat je vader niet met je spreekt. Als straf pak ik je autosleutel af en geen late uitstapjes meer!" zegt ze streng.

"Jezus mam ik ben verdomme negentien, dit kan je echt niet maken!" zeg ik woedend.

"Wacht jij maar af Christiaan, ik ben er klaar mee. Je hebt een probleem en hulp nodig. Ik ben er klaar mee." Zegt ze verdrietig.

Ik draai me om en loop weg, ik ben woedend, kwaad. Ze kan ook niks hebben en begrijpt ook helemaal niets, als ze me gaat behandelen als een kleinkind ga ik mij ook gedragen als een kleinkind. Terwijl ik op een hoog tempo naar mijn kamer loop, zoek ik het telefoonnummer van Kevin op in mijn telefoon en bel hem.

"Yo bro"

"Yo Kev, waar hang je uit?"

"Ik ben gewoon beetje aan het rijden man, wat is er?"

"Kan je me ophalen? Moet hier echt weg"

"Ja is goed man, ik kom er nu aan"

"Oké top, zie je zo"

In mijn kamer trek een trainingspak aan en mijn witte Nikes. In graai in mijn zak naar een doorzichtig zakje met hasj, ik draai snel een jointje, een joint draaien is heel lastig met trillende handen. Ik kijk nog even rond in mijn kamer, het valt me op dat het helemaal is opgeruimd. Waarschijnlijk heeft ze door me spullen lopen grazen om te kijken wat ik allemaal uitspook en heeft ze daarna de schoonmaker gevraagd om het schoon te maken. Zo typisch van haar, veel gaat ze niet vinden. Het ging niet altijd zo slecht met me, er was een tijd dat ik me wel kon gedragen en het thuis ook goed ging. De tijd dat Nova en ik nog vaak samen waren en samen leuke dingen deden. Ik weet nog heel goed die ene avond toen we voor de grap het huis van Chad helemaal met wc-papier hadden bedekt omdat Chad mij omver had gebeukt bij rugby. Ik wou hem in elkaar slaan, maar Nova hield me tegen en kwam met het goeie idee om zijn huis te bedekken met wc-papier, lachen was dit. Ik mis het, ik mis haar. Na het herfstfeest en na dat haar ouders drie dagen daarna zijn omgekomen heb ik nooit weer van haar gehoord, ik heb haar een paar keer proberen te bellen alleen die belletjes gingen allemaal naar voicemail. Mijn moeder is daar een paar keer heen geweest om te vragen of ze misschien bij ons wilde blijven, eens wou komen eten of iets nodig had. Ik heb geen idee hoe die bezoekjes zijn gegaan, ik praat niet veel met mama. En al helemaal niet met papa, die wil niks van mij hebben maar die gast heeft altijd al een hekel aan mij gehad.

Ik loop naar buiten, Kevin staat aan het eind de straat te wachten zodat mijn moeder mij niet weg ziet gaan. Ik heb mijn kamerdeur op slot gedaan en ben via het raam naar buiten gegaan. Kevin staat op dezelfde plek zoals altijd te wachten, dit is niet de eerste keer dat hij me uit deze hel komt redden. Ik stap in, zonder wat te zeggen rijden we mijn wijk uit.

"Naar de haven?" vraagt Kevin bezorgt.

"Ja" zeg ik vastberaden.

"Bro, moet je niet eens een keer gaan stoppen met dit, het is gevaarlijk en je kan zwaar in de problemen komen en niet te vergeten..."

"Ben je klaar? Bedankt voor je preek maar die heb ik thuis ook al gehad van mijn moeder. Als je door wilt gaan kan je me weer thuis afzetten want hier heb ik echt geen zin in" onderbreek ik hem

"Sorry man" zegt Kevin sarcastisch