KÖYLÜ

Nereye düştüm ben

Eve gelmiştik yabancıydım kimseyi tanımıyordum. 

"Elif biz geldik neredesin?"

"Burdayım birtanem"

"Küçük bir misafirimiz var tatlım adı ayaz"

" Ne kadar güzel ismin var senin öyle açmısın" ?

"Imm şey birazcık"

Çok güzel bir yemek yemiştik belkide hayatımda ilk defa böyle bir yemek yedim. İyi insanlara benziyorlardı fakat içimde anlam veremediğim bir huzursuzluk vardı. Taner amcanın niye çocuğu yoktu bunu merak ediyordum fakat soramıyordum, Bana bir oda verdiler güzel, hoş minicik bir oda ve birkaç elbise. Çok yorulmuştum uyumalıydım, içimdeki boşluğa anlam veremiyordum yalnızdım kimsem yoktu hiç tanımadığım bir adamın evindeydim hayat benle oyun oynuyor gibiydi.

"Uyan ayaz kahvaltı hazır"

İlk defa biri bana biri böyle seslendi gözlerimi yavaşça açtım ve salona indim yavaş yavaş ısınıyordum onlara ama güvenmiyordum.

"Günaydın Elif abla günaydın Taner amca"

"Sana da günaydın Ayaz"

"İyi uyuyabildin mi" ?

"Evet çok teşekkür ederim"

Kahvaltı yapmıştık çok güzel bir kahvaltıydı. Taner amca iş için evden ayrılmıştı, Elif abla  da evdeydi bana bir bilgisayar verdi hayatımda ilk defa kullanacaktım resim çiziyordum saatlerce annemi babamı ve beni bir evde çizdim ve ağladım neden bunlar benim başıma geldi.? 

Artık sıkılmıştım bilgisayardan salona inmek için sandalyeden kalktım yavaşça merdivenden iniyordum, Elif abla telefonla konuşuyordu istemeden kulak misafiri olmuştum.

"Bu çocuk daha çok küçük bunu ona yapamayız taner"

"Anlıyorum ama çok küçük bu çocuk, ölebilir"

Aman Allahım neler oluyor nereye düştüm ben kimin eline.

Burdan kutulmalıydım kötü şeyler olacaktı hissediyordum ve korkuyordum, bir kapı gördüm bodrum gibiydi belki bir çıkış olabilir diye, kapısı açıktı ve aşağıya inmeye karar verdim her yer karanlıktı hiç bişey göremiyordum ışığı arıyordum ve bulmuştum ışığı açtığım şok oldum inanamadım gözlerime her yer kandı kan ameliyat masaları vardı burda iğrençti kusacaktım neredeyse, bir çıkış kapısı aradım fakat çıkış yoktu.

"Ayazz neredesin"

"Eyvah beni burda bulursa kesin öldürür saklanmam gerek dolabın içine girmiştim ışığı kapatıp çok korkmuştum elim ayağım tiitriyordu ve o geldi  bodrum katına indi nefes almamaya çalışıyordum yakalanırsam kim bilir başıma neler gelecekti. Biraz etrafa baktıktan sonra yukarıya çıktı artık çare yoktu evden kaçmalıydım. Bodrum katından yavaşça yukarı çıktım salonda kimse yoktu, çıkış kapısına yöneldim.

Ve arkamdan bir ses 

"Ayazz"

Bu evde  ilk defa duymuştum bu sesi acaba yakalandım mı ?