Kayıp Prenses

Bölüm 3 - Prenses'in Kardeşi .

BÖLÜM 3

Prensesin Kardeşi

" Miray " 

 Sınıfa girdiyimizde bir şok daha geçirmiştim . Sabah çarptığım dört çocuk bizim sınıftaydı . 

 " Prens, Prenses bunlar yeni sınıf arkadaşlarınız onlarla tanışmak ister misiniz ? " dedi  öğretmen . Gayet normal ve doğal konuşuyordu .

 " Tabi öğretmenim . " demiştim ama sözümü bitiremeden ağabeyim araya girdi .

 " Buna gerek yok hocam . Onları zaten tanıyoruz . " dedi ve beni yine çekmeye başladı . 

 " Ama Mirkan ismen tanışmadık . " dedim ama ağabeyim beni takmıyordu bile . Sınıftakiler ise ağabeyimin bu agresif haline şaşırmış bir şekilde bakıyorlardı . 

 Çocuklardan başkan olduğunu düşündüğüm çocuk öne çıktı ve " Hocam tek Prens ve Prenses değil sınıf arkadaşlarımızdan hiç biri bizi tanımıyorlar . Ben Aytuna . " ne saçmalıyordu bu Prens ve ya Prenses reddederse onların önünde kendisini başkalarına da tanıtamazdı . Bütün sınıfın şok olmasına rağman aldırmadan devam etti .

 Sarışın çocuğu işaret ederek . " Bu Alkım, " kahverengi saçlı çocuğu gösterdi " bu Çınar, " daha sonra son olarak siyah saçlı çocuğu göstererek " bu da Alkın . " dedi . Hala sırıtıyordu . Hiçmi korkusu yoktu bunun .

 Bu haraketleri beni kızdırmak yerine eğlendirmişti ama bu durum ağabeyim için aynı değildi . Hemen ayağa kalktı . Ne yapacağını tahmin edebiliyordum . Onu durdurmaya çalıştım ama beni dinlemedi . " Mirkan dur . " sanki sinirden beni duyamıyordu . Aytuna'ya yaklaştı ve karnına bir yumruk atarak sınıftan çıktı . Sevinmelimiyim bilmiyordum ilk defa başımda ne bir koruma ne de ağabeyim vardı . 

 Bütün sınıf Aytuna'ya yaklaşmaktan korkuyordu . Haklılardı da, bende korkardım, Prensi kışkırtan biri ile aynı tarafta olmaktan ama neyseki ben öyle bir durum da değilim . 

 Hemen kalkıp yanına gittim . " Hey Aytuna . Aytuna iyi misin ? Hey . " Ağzından kan geliyordu . Bir an onun için endişelendim . Arkadaşlarına doğru baktığımda hala şoktaydılar . Anlaşılan ne suç işlediklerini anlayamıyorlardı . Kesinlikle acmiydiler .

  Öğretmen döndüm ve " Onu revire götüreceğim ama lütfen bundan korumalara ya da Mirkan'a bahsetmeyin . " dedim ve arkadaşlarına döndüm . " Sizde beni izleyin . " 

 " Onu taşıya bilecek misin ? Gerçekten ağıra benziyor yardım edelim mi ? " diye teklifte bulundu Alkım . 

 Aytuna'yı sırtıma aldım ve " Sizin gibi acemilerin yardımına ihtiyacım yok . Aslında beni daha da yavaşlatacaksınız . " dedim ve revire doğru ilerlemye başladım . Tüm hızlarıyla bana yetişmeye çalışıyorlardı ama faydasızdı . 

 Revire vardığımız da tek soluk soluya kalmayan bendim . Hepsi bana şaşkın şaşkın bakıyordu . 

 Sonunda Alkın söze başladı . " Se .... sen nasıl, turnuvalarda beni geçen olmamıştı . " dedi hala soluk soluğaydı . 

 " Bu normal bir şey sizinde benim ki gibi bir aileniz olsa anlardınız . " dedim ama sonra pişman oldum . Neler zıvırdıyordum ben böyle . 

 Bir yandan Aytunayla ilgilenirken bir yandan da sohbete devam ediyordum . 

 " Benim ki gibi bir aile . Derken ne demek istedin ? " bu konu Çınar'ın dikkatini çekmişe benziyordu . 

 " Ben ninjaların Prensesiyim . Dışarıda herkez benim yerimde olmak için can atıyor oysaki bende onlar gibi sıradan olmak, gezmek ve özgür olmak istiyorum . Bebekliğimden itiraben aynımda kimse olmasa ağabeyim olurdu asla yanlız bırakılmadım . Nedenini bilmiyorum ama ben özgür biri asla olamadım . Aslında size minnettarım sizin sayenizde ilk defa yanımda ne tek bir koruma ne de ağabeyim var . "

 Bana dikkatlice bakıyorlardı . Sanki aradıkları hazineyi bulan çocuklar gibi . 

 Birden kapı açıldı . Olamaz gelen ağabeyimdi . " Neler oluyor burada ! Sen, Miray bize böylesine bir sağgısızlıkta bulunan birine nasıl yardım edersin . Bu davranışın Krala bildirilecek . " Bu gün hiç olmadığı kadar agresifti . 

 " Mirkan onlar henüz yeni . " Aytuna ve diğerlerini göstererek konuşuyordum . " Bir şans veremez misin ? " diye sordum ağabeyime ama nedense yeni çocukları hiç sevmiyordu . Gerçi bana da biraz garip gelmişlerdi ama neyse . 

 Ağabeyim beni birden kolumdan yakaladı ve odadan çıkarttı . Birden kendimi ağabeyimin sırtında buldum . Hızla eve doğru koşuyordu . Ama henüz okul bitmemişti . Ve neden arabayla gitmiyorduk ki . " Hey, araba ile gitsek daha iyi olmaz mıydı ? " dedim ama sanki beni duymuyordu .

 Bir kaç dakika sonra çoktan eve varmıştık bile . Ama beni neden eve getirmişti ki . Yani nasıl desem, eğer bana kızmış olsaydı eve getirmek yerine daha kötü bir şekilde cezalandırırdı . Babam benden çok ona güveniyordu, annemde yani bu evde yanlızım . Ve o kolayca onları benim hakkımda kandırabilir ve yapmadığı şeyde değil .

 Fakat neden eve geldiğimizi hala anlayamadım . Birden kilit sesi duyuldu . Off ben kendi düşüncelerimdeken çoktan hapsoldum bile . Ahh ... ben ne yapacağım şimdi kesin yine annemle babamı bana karşı kışkırtacak gerizekalı şey .