Rood

Dag o

Dag 0

Wat als je kon zien wanneer iemand stierf? Zou je er wat tegen proberen te doen, of zou je het gewoon laten gebeuren? Zou je oneindige vragen stellen? Zou je het willen kunnen, of juist niet? Ik kon al die keuzes niet maken. Ik moet gewoon leven met wat ik heb. Keuzes, zijn tijdverspilling. Veel mensen denken dat er voor iedere keuze die je maakt een andere uitkomst is, een nieuw verhaal, een nieuwe tijdlijn word geboren.

Daar geloof ik niet in. Uiteindelijk maak je altijd maar één keuze, en niet meerdere. Je beloopt altijd maar één pad, één tijdlijn net zoals de anderen. En in die ene tijdlijn waarop we allemaal dezelfde richting oplopen, had ik de keus niet. Ik kreeg deze kracht, en ik had er niets over te zeggen. Om eerlijk te zijn is deze kracht misschien best belangrijk en bijzonder, maar er zitten oneindig veel nadelen aan.

Stel je voor dat je met je beste vriend of vriendin staat te praten, en wanneer je voor één milliseconde je ogen knippert, er een knalrode datum op je netvlies word gebrand. En dan plots door die ene milliseconde weet je op welke dag je beste vriend sterft. Zou je je dan rot voelen dat je het weet? Zou je het proberen te voorkomen? Zou je zomaar op de plek waar je staat beginnen te huilen? Wat als het al binnen een week gebeurd met ze is? Wat zou je uithalen?

Omdat ik maar in 1 werkelijkheid geloof, en niet meerdere, bestaat er dus geen wereld meer waarop ze nog leven, of allang zijn gestorven. Ik kan mezelf dan geen leven voorstellen hoe het leven is na de datum. Ik weet niet wat er komt, wat de gevolgen zijn. En daar ik denk ik dus niet over na. Keuzes maken niet uit.

Ik heb het nooit aan mijn ouders verteld, over mijn kracht. Het klink zo dom, en ongeloofwaardig dat het verspilde tijd zou zijn. Niemand weet dat ik dit kan, dat ik deze kracht heb, en dat wil ik zo houden ook. Omdat ik mijn ervaringen toch ergens kwijt moet, schrijf ik het hierin op, een boekje verstopt achter het behang diep in de muur, in de hoop dat wanneer mijn datum is aangekomen iemand het vindt, en me begrijpt, waar ik nu doorheen ga. Ik hoop dat het wordt gevonden, en ook werkelijk word gelezen, en niet word weggegooid als oud vuil.

Mijn verhaal moet gelezen worden, ik vind het belangrijk. Ik zal over mij vertellen, wie ik ben, en over de anderen. Een soort dagboek, alleen dan gericht op wat er aan komt. Want als mijn datum is aangebroken, moet dit worden gelezen. Mijn kracht heeft impact op deze tijdlijn. Het is alleen jouw keuze om mee te gaan, te lezen wat er is gebeurd in mijn leven, mijn tijdlijn. De tijdlijn. Ik nodig je uit, stap naar binnen.