Biliyor musun bazı geceler ölmek istiyorum...o kadar çok yanıyor ki canım kurtulmak istiyorum bu durumdan,son bulsun istiyorum acılarım. Yorgunum çok yorgun...kimseye anlatamadığım kadar. Kimsenin anlayamayacağı kadar. Birine yorgunum desem,bilirim ki benden yorgun çıkar...Herkesin yükü kendine göre çok ağır. Herkes kendini dinliyor, karşısındakine sağır. En iyisi biraz durmak bir kenarda dinlenmek ve tekrar hayata karışmak yeni yorgunlukların peşinden koşmak hayat bu işte harala gürele ...Biraz mutlu, biraz yorgun ,biraz yalnız, biraz kalabalık ,birazda karmaşık derken günler akıp geçiyor işte...
Yorgun bedenler ,yorgun beyinler ,yorgun yureklerle... Hayat böyledir işte bir yerde başlar ve biter...özledim o çocukluğumu hemde çok özledim. En güzel günlerimiz onlarmış oysaki ne çok büyümek isterdik ozamanlar, şimdi anlıyorum ki büyümek korkunç derece de kötü bişeymiş. Derler ya büyüdükçe derdinde büyür gerçekten doğru bir tespit. Hep çocuk kalmak isterdim mesele ,en azından dünyanın kötülüğünü daha az hissediyordum. oysaki şimdi daha fazla ve her geçen gün daha da fazla hissediyorum... Çocukken bir oyuncak belki de bir seker için ağlıyordum¿ oysa şimdi her şey için ağlıyorum hayat ağır geliyor bazen ağlamak da çare olmuyor ki sadece o anlık hafifletiyor. sevmeyin arkdaslar sevmeyin kimseye güvenmeyin hayatta öğrendiğimiz ve öğreneceğimiz ne de çok sey var...kendinizi sevin bu daha sağlıklı sizin için. Kimse sizden daha değerli ,kıymetli değıl bunu unutmayın hayatınızın her anında bunu aklınıza getirin ...
