I'm not your Cinderella [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ]

κεφαλαιο 35

Ξυπνησα λιγο αργα σήμερα.

Σηκωθηκα, και η μικρη κοιμοταν στο δωματιο της, ο Γιαννης όμως ηταν άφαντος.

Πηγα στην κουζίνα, και ειδα ενα σημείωμα:

" έφυγα για Αθήνα νωρίς, ωστε να ειναι πιο εύκολο για την μικρή. Πες της πως ο μπαμπάς την αγαπάει πολυ"

Πήγα πισω στο κρεβατι μου, και ξαπλωσα.

Η ψυχική μου υγεία ηταν σκατά...

Δεν ξερω αν εκανα καλα που δεν πηγα μαζι του ή όχι, αλλα μπορούσε να με ρωτησει αλλη μια φορά, σωστά;

Η μικρή ξύπνησε, και με ρωτησε τι ειχα, μα δεν απαντησα.

Πηρα τηλέφωνο την Γιωτα, ωστε να έρθει να της φτιαξει πρωινό.

[...]

- ρε πουλακι μου, πες μου τι εγινε και εισαι σαν ζομπι!

Εδω και μιση ωρα, η Γιωτα προσπαθεί να μου μιλήσει, μα αρνουμαι κατηγορηματικά να της μιλήσω.

- ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΧΩΝΕΙΣ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΕΓΙΝΕ!

μα συνεχιζα να μην μιλάω.

Μετα απο λιγο βαρέθηκε, και πηγε και εκανε παρεα με την μικρή.

Δεν ξερω τι να κανω.... Να μιλήσω με τον Γιάννη;

Να συνεχισω την ζωη μου;

Να στείλω μύνημα στον Γιαννη, να κρατησει για λιγες μερες την μικρή να ηρεμησω;

ΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ ΝΑ ΚΑΝΩ;!

Τελικά; δεν έκανα τίποτα. Καθομουν και κοιτουσα τον τοίχο

Author's POV:

Περασαν αρκετές μέρες απο τότε που ο Γιαννης γύρισε στην Αθήνα.

Τις πρώτες μέρες η Ερση δεν μιλούσε, δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν. Επειτα, σκέφτηκε πως η μικρή την έχει αγαγκη, και άρχισε να "ζει" οπως πρίν, μονο που αυτή η φορά μέσα της ηταν χίλια κομμάτια.

Ηθελε να παει να τον βρεί, μα δεν γινόταν. Εκεινη και η Αρια ειχαν την ζωη τους στην Πάτρα.

Η Γιώτα της είπε πως πρέπει να πάει στην Αθήνα, γιατι δεν ειναι καλά μακριά του.

3 μήνες μετά: